محرومیت اطفال از درس و تعلیم و روی آوردن آنها به کار های شاقه و هم چنان پیوستن شان به صفوف مخالفین درغور، همواره از چالش های بوده است که سرو صدا های را به همراه داشته است.
اما ریاست کار و امور اجتماعی غور می گویند: این روند امسال به تناسب سال های گذشته کاهش یافته است.
گل احمد عثمانی رئیس کار و امور اجتماعی غور در صحبت به رادیو آزادی گفت: تلاش های که از سوی آن اداره جهت کاهش میزان خشونت علیه اطفال صورت گرفته نشان دهنده کاهش این خشونت ها بوده است.
اما آقای عثمانی افزود، فقرخانواده گی، منازعات قومی و تداوم جنگ در شماری از مناطق این ولایت هنوز هم وسیله کشانیدن اطفال به سوی اعمال غیر قانونی و یا هم فشار های روحی می شود:
" متاسفانه منازعات قومی و حکومت های محلی در این ولایت بالای تمام مردم تاثیر دارد و به همین قسم اطفال زیاد تر آسیب می بینند که هم اکنون ما اطفال داریم که به مرکز مهاجر شدند و بسیار وضعیت بد دارند"
در همین حال محی الدین رسولی مسوول شبکه عملکرد محافظت اطفال ( سپن ) می گوید: با آنکه سروی دقیق صورت نگرفته اما در حدود شصت درصد اطفال در این ولایت مصروف کار های شاقه و در معرض خطر قرار دارند.
آقای رسول گفت: بیشتر اطفال که در محرومیت به سرمی برند کسانی هستند که به اثر جنگ های منطقوی و منازعات ذات البینی بی جا شده اند و اکنون از نبود آب آشامیدنی، خدمات صحی و عدم دسترسی به درس و تعلیم رنج می برند.
از سوی هم جواد رضائی رئیس دفتر ساحوی کمیسیون مستقل حقوق بشر در غور ضمن ابراز نگرانی شديد از وضعيت كنونی اطفال در اين ولايت، می گويد كه نظر به آمار های كه از نظارت های ساحوی بدست آورده اند، هشتاد درصد اطفال بخصوص اطفال طبقهء اناث در این ولایت از حق دسترسی به درس و تعلیم و مخصوصاً عدالت باز مانده اند.
آقای رضائی که وضعیت اطفال در این ولایت را قناعت بخش نمی خواند می گوید: اطفالی که گاهی به جرم تخلف از قانون بازداشت می شوند از سوی نیرو های امنیتی شکنجه شده و بیش از زمان تعیین شده در نظارت خانه های نیرو های امنیتی نگهداری می شوند:
" وضعیت اطفال خوب نیست مکاتب مسدود است و همیشه اطفال قربانی خشونت ها می شوند اما مشکل بزرگ تر از این عدم دسترسی اطفال به عدالت است به این معنی که بیشتر تحقیقات ما نشان می دهند اطفالِ که گاهی به جرم تخلف از قانون دستگیر می شوند بیش از زمان معین در نظارت قرار می گیرند و هم چنان شکنجه می شوند."
وی هم چنان اضافه نمود که فقر اقتصادی و منازعات قومی سبب شده تا بیشتر از اطفال در صفوف مخالفین و یا هم قوماندان های مسلح غیر مسئول بپوندند.
در همین حال آگاهان امور نیز با متهم نمودن نهاد های رسیده گی به حقوق اطفال به بی توجهی می گویند، اگر اقدام جدی برای حل چالش های فرا راه اطفال صورت نگیرد آینده صد ها طفل در این ولایت نگران کننده خواهد بود.
این در حالیست که سال قبل کمیسیون مستقل حقوق بشر در غور شمار اطفال کارگر و بی سرپرست را در این ولایت 90 درصد گزارش داده بود.
