در مرکز اصلاح و تربیت کابل در حال حاضر بیست و سه دختر زیر سن در قید بسر می برند که شماری زیاد از آنان به اتهام فساد اخلاقی بازداشت شده اند.
ازدواج های اجباری و فرار دختر ها برای نجات از این کار سبب شده تا یک تعداد آنان دست به فساد اخلاقی بزنند و پای شان به زندان کشانیده شود.
یک دختر هفده ساله در مرکز اصلاح و تربیت کابل که از گفتن نام اش خود داری کرد، در صحبت با رادیو آزادی گفت که خانواده اش او را با فردی که نمی خواست، نامزد کرده بود.
وی افزود که از همین سبب او با پسر مورد علاقه اش از خانه فرار کرده است:
« من در خانه مشکل داشتم به همین خاطر به اینجا رسیده ام، نامزد بودم اما این نامزدی به رضایت من نبود به همین سبب با پسر دیگر پا به فرار گذاشتم.»
این دختر گفت که پس از فرار از منزل با پسر مورد علاقه اش به پاکستان رفته و پس از نکاح دوباره به کشور برگشته و در ولایت قندز بازداشت شده است:
« من همراه آن پسر به پاکستان رفتم در آنجا نکاح کردم و در وقت برگشت به قندز دستگیر شدیم و در حال حاضر در مرکز اصلاح و تربیت اطفال بسر می برم.»
محشر دختر دیگر است که در مرکز اصلاح و تربیت بادام باغ کابل شب و روز را سپری می کند.
او می گوید، با ازدواج وی با پسر مورد علاقه اش خانواده وی ممانعت کرد و بالاخره او با آن پسر روابط نامشروع برقرار کرد و در حال حاضر هر دو در قید بسر می برند:
« من به او اعتماد داشتم اما او از اعتماد من سوء استفاده کرد، به هدف نامطلوبی که داشت رسید، حالا هر دو در زندان هستیم و دیگر زندگی برایم معنی ندارد.»
محشر گفت که دوست اش او را فریب داده و به گفته وی دختران باید متوجه این امر باشند:
« پسران دختران را فریب می دهند، برای شان می گویند که دوستت دارم و با آنان وعده ازدواج می کنند و می گویند که در آینده خانواده خوشبختی را تشکیل خواهند داد.
این همه فریب اند که پسران برای دختران می دهند من حالا می دانم چون این مساله را تجربه کرده ام.»
به اساس گزارش ها، در این اواخر ازدواج های اجباری دختران در افغانستان به یک مشکل اجتماعی مبدل شده است.
سازمان های ملی و بین المللی دفاع از حقوق زنان همواره ازدواج های اجباری را در افغانستان تقبیح نموده و از حکومت خواسته اند تا جلو آن را بگیرد.
شماری از آگاهان امور اسلامی نیز می گویند که در شریعت و قوانین افغانستان ازدواج اجباری جواز ندارد و خانواده ها باید از انجام این کار خود داری کنند.
شرف الدین عظیمی یکی از این آگاهان می گوید که ازدواج اجباری می تواند دختران را با امراض روانی دچار بسازد:
« مرد ها موقف می خواهند، سیاست و تجارت می طلبند و خواهان شهرت اند، اما دختران تنها تشنه محبت اند و داشتن یک شوهر خوب و داشتن یک زندگی آرام آرزوی شان است.»
شماری از آگاهان می گویند که جهت جلوگیری از ازدواج های اجباری باید مبارزه فرهنگی صورت گیرد تا فرهنگ ازدواج اجباری از میان مردم برداشته شود.
ازدواج های اجباری و فرار دختر ها برای نجات از این کار سبب شده تا یک تعداد آنان دست به فساد اخلاقی بزنند و پای شان به زندان کشانیده شود.
یک دختر هفده ساله در مرکز اصلاح و تربیت کابل که از گفتن نام اش خود داری کرد، در صحبت با رادیو آزادی گفت که خانواده اش او را با فردی که نمی خواست، نامزد کرده بود.
وی افزود که از همین سبب او با پسر مورد علاقه اش از خانه فرار کرده است:
« من در خانه مشکل داشتم به همین خاطر به اینجا رسیده ام، نامزد بودم اما این نامزدی به رضایت من نبود به همین سبب با پسر دیگر پا به فرار گذاشتم.»
این دختر گفت که پس از فرار از منزل با پسر مورد علاقه اش به پاکستان رفته و پس از نکاح دوباره به کشور برگشته و در ولایت قندز بازداشت شده است:
« من همراه آن پسر به پاکستان رفتم در آنجا نکاح کردم و در وقت برگشت به قندز دستگیر شدیم و در حال حاضر در مرکز اصلاح و تربیت اطفال بسر می برم.»
محشر دختر دیگر است که در مرکز اصلاح و تربیت بادام باغ کابل شب و روز را سپری می کند.
او می گوید، با ازدواج وی با پسر مورد علاقه اش خانواده وی ممانعت کرد و بالاخره او با آن پسر روابط نامشروع برقرار کرد و در حال حاضر هر دو در قید بسر می برند:
« من به او اعتماد داشتم اما او از اعتماد من سوء استفاده کرد، به هدف نامطلوبی که داشت رسید، حالا هر دو در زندان هستیم و دیگر زندگی برایم معنی ندارد.»
محشر گفت که دوست اش او را فریب داده و به گفته وی دختران باید متوجه این امر باشند:
« پسران دختران را فریب می دهند، برای شان می گویند که دوستت دارم و با آنان وعده ازدواج می کنند و می گویند که در آینده خانواده خوشبختی را تشکیل خواهند داد.
این همه فریب اند که پسران برای دختران می دهند من حالا می دانم چون این مساله را تجربه کرده ام.»
به اساس گزارش ها، در این اواخر ازدواج های اجباری دختران در افغانستان به یک مشکل اجتماعی مبدل شده است.
سازمان های ملی و بین المللی دفاع از حقوق زنان همواره ازدواج های اجباری را در افغانستان تقبیح نموده و از حکومت خواسته اند تا جلو آن را بگیرد.
شماری از آگاهان امور اسلامی نیز می گویند که در شریعت و قوانین افغانستان ازدواج اجباری جواز ندارد و خانواده ها باید از انجام این کار خود داری کنند.
شرف الدین عظیمی یکی از این آگاهان می گوید که ازدواج اجباری می تواند دختران را با امراض روانی دچار بسازد:
« مرد ها موقف می خواهند، سیاست و تجارت می طلبند و خواهان شهرت اند، اما دختران تنها تشنه محبت اند و داشتن یک شوهر خوب و داشتن یک زندگی آرام آرزوی شان است.»
شماری از آگاهان می گویند که جهت جلوگیری از ازدواج های اجباری باید مبارزه فرهنگی صورت گیرد تا فرهنگ ازدواج اجباری از میان مردم برداشته شود.
