شگون بد گرفتن و خوش قدم و بد قدم دانستن تازه عروس در میان مردم یکی از رسم های ناپسند دیرینهء سنتی است که سبب سلب آرامش و خوشبختی و هم بروز انواع خشونت های فیزیکی و روانی در مقابل زن افغان شده و حتی زنده گی را بر آنان حرام گردانیده است. در برنامهء این هفتهء زن و زنده گی با بحث مفصلی روی علل و راه برون رفت از این مشکل و خشونت با شما خواهیم بود.
در جامعهء افغانستان بیشتر با این موضوع برخورده ایم که هنگام تولد دختر میگویند: " وی دختر شد؟ " این وی گفتن از آوان نوزادی تا دم مرگ برای زن افغان در حالات خاص و حساس زنده گی مانند نشتر در قلبشان عمل میکند.
گفتنی است دقت و انتظار اعضای خانواده و جامعه در هر قدم با چشم و گوش آنان را دنبال میکنند، اما زمانی که دختر جوان نامزد شده و یا عروسی میکند موضوع حساستر میشود. مثلاً اگر در خانوادهء خسرانش و یا برای داماد کدام مشکل و یا هم بندش و مصیبت رخ دهد آنرا از قدم دختر تازه نامزاد و یا تازه عروس میدانند، میگویند:
از بد قدمی و بد شگونی و یا هم نحس بودن عروس است. آنگاه دختر بعد از نامزادی و یا عروسی در کنار بسیاری از مشکلات و خشونت ها با بد رفتاری های کلامی، فزیکی و روانی تازه تری رو به رو میشود که مجبور است تا آخر عمر با جزای جرم ناکرده گذاره کند.
هر گاه زنی بیوه میشود و محکمترین تکیه گاه اش را از دست میدهد و به پرتگاه خلای عاطفی میرسد، آیا خودش راضی به این حالت زنده گی می باشد؟ شاید بگویید که هرگز نه! اما راحله باشندهء ولایت ننگرهار زخم زبان زدن قوم و خویش و بد قدم دانستن زنی به جای همدردی و غمشریکی با او...
تهیه کننده: عفیفه ساکب