در این برنامه از مجله آزادی داریم سخن هفته در مورد ثمره خوشبینی و یادهانی از آنهای که بد بین بشر و همنوع خود اند و در رفع این نقیصه تلاش هم ندارند، داستانی داریم با عنوان (خانه یی با پنجره یی طلایی)، داستانی که مبین قباحت بیشتر خواهی و بی مقدار انگاشتن مال خود را میرساند که بسا دیده شده انسانها ذوق زدهء مال دیگران اند و در هوس آن می سوزند در حالیکه خود نیز اینچنین ها دارند و دایماً در آرزوی داشته های اند تنها دیگران دارند.
همکارم عالم رحمانیار یک هنر مند مشهور موسیقی محلی از ولایت جوزجان را معرفی میکند که از شیوه آماتور به استادی رسیده است، هنرمندانی در تمام افغانستان در زبانهای مختلف از اینگونه ها داریم که بدون استاد و با رشد استعداد های هنری خود را به جایگاهی رسانده که مردم آنرا می پسندند و در فرجام اگر فرصت بود از یک آهنگ تا حدودی فراموش شده نیز بخشی را به نشر میرسانیم:
تهیه و نگارش: فیض الله قرداش