سالهاست که مهاجرت و سفر های قاچاقی با نام افغانستان گره خورده است. پدیده مهاجرت تاوان های سنگین انسانی و اقتصادی را بر مردم افغانستان تحمیل نموده است.
فقر اقتصادی، بیکاری، ناامنی و آشفته بازاری دنیای سیاست در این کشور از برجسته ترین عواملی شمرده می شود که روند مهاجرت جوانان بی سواد و با سواد را از افغانستان شدت بخشیده است که خبر های مرگ یا غرق شدن شان همه روزه به نشر می رسد.
در گذشته ما هم چندین برنامه روی این موضوع داشتیم، اما در این اواخر سفر های غیر قانونی به صورت سرسام آوری افزایش یافته است بخصوص در میان جوانان نخبه، فرهنگیان و جوانان که از تحصیلات عالی برخودار بوده وظیفه یا درآمد خوبی هم دارند می خواهند ادامه زندگی خود را در دیار دیگری سپری کنند و راه سفر های قاچاقی را در پیش می گیرند.
در حالیکه جوانان با سواد در کشور خود کار کردن در هوتل را شرم می پندارند اما در کشور های اروپایی موتر شستن را افتخار می دانند.
ننگ اتل جوان افغان که در کشور امریکا تحصیلات عالی و ماستری را به پایان رسانیده و در آنجا جایزه شجاعت جوانان سازمان ملل متحد را نیز بدست آورده بعد از ختم تحصیلات دوباره به کشور برگشته است، او امید خود را از دست نداده و خواسته در کشور خود خدمت کند.
وی می گوید:
" از تقریباً شصت محصل که با وی به ادامه تحصیلات عالی به امریکا رفته بودند متأسفانه شماری از آنها نخواستند با وی به کشور برگردند. در حالیکه آنها در آنجا هم نمی توانند در مسلک خود کار پیدا کنند وی قصه یکی از محصلین را کرده گفت که از معتبرترین پوهنتون امریکا فارغ شد اما فعلاً هر ساعت به هشت دالر امریکای در یک دکان کار می کند از اینکه تصمیمی اشتباه گرفته بود فعلاً به مشکل ذهنی هم مبتلا شده است."
می گویند: زندگی به امید خورده شده، مثل ننگ اتل جوانان زیاد هستند که به آینده امیدوار هستند آن عده از جوانانی که نا امید می شوند آنها عزم قوی نداشته و زود خود را از دست می دهند.
حامد صبوری یکتن از کارشناسان مسایل اجتماعی، عامل فرار کدر های جوان را در این دانسته گفت که دولت در این مدت نتوانسته به جوانان انگیزه یا امید ایجاد کند که این ضعف حکومت را نشان می دهد.
زندگی کردن در کشور های اروپایی مشکلات خود را دارد، کار با عزت و با آبرو پیدا کردن در آن کشور ها آنقدر هم به سادگی که جوانان فکر می کنند آسان نیست این سخنان را حامد صبوری مطرح کرده گفت که جوانان فکر کرده اند رسیدن به اروپا یعنی که به جنت روی زمین رسیدن است.
عایشه محصل فاکولته اداره و پالیسی عامه در پوهنتون کابل می گوید:
"من زاده شده این کشور هستم و هیچ وقت خیال رفتن به گونه قاچاق به کشور های اروپایی را ندارم"
وی گفت: "نیروی جوان که به خارج از کشور میروند آنجا اگر اسناد ماستری و دوکتورا هم داشته باشند هیچ ارزشی نمیداشته باشند پس چرا به وطن خود خدمت نکنیم."
جوانانی که از کشور از مشکلات و از مسوولیت های آن فرار می کنند این کار را می توانند اما از مسوولیت اخلاقی خود فرار کرده نمی توانند این گفته ها را ننگ اتل یاد کرده گفت:
"وطن مانند مادر ما است اگر مادر ما مریض می شود آنرا در بستر مریضی رها کرده می رویم یا که برای تداوی آن تلاش می کنیم پس افغانستان هم در همین طور یک حالت قرار دارد جوانان نباید از کشور خود فرار کنند."
باز هم حامد صبوری کارشناس مسایل اجتماعی می گوید: افغانستان در گذشته ها از این بدتر شرایط را سپری کرده اما در افغانستان زندگی کرده اند و امید خود را از دست نداده اند پس فرار از کشور راه حل نیست.
رسیدن به پیشرفت و ترقی مشکلات خود را دارد و تغییرات و تحولات را تمام کشور ها تجربه کرده اند به ویژه کشور های جهان سوم. این سخنان امیرخان امیری استاد پوهنتون تعلیم و تربیه کابل بود که گفت: "در افغانستان وضعیت به هر شکلی که شده پیش آمده، اما مهم اینست که جوانان چی کرده می توانند، آنها باید تلاش و تکاپو به خرج بدهند تا وضعیت را در جهت مثبت تغییر بدهند و همچنان آنان به مردم امید بدهند."
آرزو می بریم روزی برسد که گلیم جنگ و ناامنی از افغانستان برچیده شود، برای جوانان کار و اشتغال مهیا گردد تا برای رسیدن به آرزو های شان راهی کشور های بیگانه نگردند.
این برنامه را از طریق ویب سایت رادیو آزادی www.radioazadi.com و صفحه فیسبوک هوای تازه Hawa e Taza هم شنیده و هم خوانده می توانید.
ترتیب کننده برنامه هوای تازه: فروزان حبیب زاده
وقت نشر برنامه: هفته دو بار روز های شنبه و سه شنبه
