در کشور های پیشرفته وقتی دختر و پسری عروسی می کنند، از همان آوان، زنده گی مستقل را اختیار و جدا از خانواده شان زنده گی می کنند، اما در افغانستان اکثراً خانواده ها زنده گی مشترک دارند زیرا افغانان نشستن دور یک دسترخوان را صمیمیت، برکت و اتفاق می دانند. اما دیده شده است که گاهی زنده گی های مشترک چند خانواده در زیر یک سقف، منجر به جار و جنجال شده است.
نازیه باشندهء قلعهء موسی کابل که 14 سال با خانوادهء خسرش زنده گی کرده، از زنده گی اش خیلی گله مند و ناراض است.
مهرو گل باشندهء ولایت غزنی در کنار مشکلات دیگر زنده گی مشترکش، از مشکلات تربیه و رفتار اطفالش در این گونه خانواده ها که با تغییراتی همراست نیز یاد کرد.
خیر محمد باشندهء ولسوالی میربچه کوت ولایت کابل، یکی از عوامل زنده گی های مشترک خانواده ها را، مشکلات و نارسایی های اقتصادی می داند که به گفتهء وی، همین علت است که پسری وقتی تازه عروسی می کند، نمی تواند جدا و به خواست خود زنده گی کند، او مجبور است با پدر، مادر، خواهر، برادر و دیگر اعضای خانوادهء خود زنده گی بکند. نظریات مردمان دیگر را در این برنامهء آشیانه می توانید بشنوید.
تهیه کننده: شمیلا جاوید
