مقدونیه بزرگترین راه رسیدن پناهجویان به اروپا

مقدونیه بزرگترین راه رسیدن پناهجویان به اروپا شده است.

اینها از سوریه، افغانستان، نایجیریا و شماری از کشور های دیگر، به خاطر جنگ و فقر به اینجا آمده اند. مقصد آنهاست، اتحادیه اروپا.

اما امروز این گروه ها یک وقفه در شهر دیمیر کپی یا در مقدونیه دارند و استراحت می کنند.

هر هفته هزاران پناهجو از یونان وارد مقدونیه که مرز طولانی با آن کشور و همچنان اقتصاد بی ثبات دارد، می شوند.

سپس آنها از طریق صربستان، رخ به سوی کشور های اروپایی می گردانند.

تعداد پناهجویان به مقدونیه در سال 2015 میلادی زمانی خیلی افزایش یافت که هنگری اعلان کرد: در مرزش با صربستان یک دیوار طویل می سازد.

اما مقدونیه اخیراً برای شماری از این مهاجرین اجازه داد تا از خاک آن کشور عبور کنند.

بر اساس یک قانون تازه، هفتاد و دو تن به صورت قانونی اجازه عبور از این کشور را یافته اند. به این ترتیب شماری که قبلاً اجازه استفاده از بس و ریل را در مقدونیه نداشتند، با تصویب این قانون، اجازه می یابند در مقدونیه سفر کنند.

یاسین سالنگی که یک افغان است، در این مورد می گوید:

"اگر ما بتوانیم با ریل برویم، برای ما آسانتر خواهد شد. کمک خواهد کرد. اگر آنها برای ما اجازه بدهند که از این طریق برویم، خیلی مصون خواهد بود و یک کمک بزرگ خواهد شد."

در عین حال بایسکل یک وسیله خوب و معمول در مقدونیه به حساب میاید، اما نرخ آن گران است. یاسین سالنگی در این مورد می گوید:

" ما شنیده ایم نرخ بسیاری چیز های را که ما به آن نیاز داریم، خیلی برای مردم محل ارزانتر و برای ما تا پنج مرتبه گرانتر است. مثلاً اگر یک بایسکل برای آنها سی یورو باشد، برای ما یک صد و سی تا یک صد و چهل یورو است."

در جریان ورود به مقدونیه، سالنگی و شماری دیگر از پناهجویان، غذا، ادویه و سایر نیازمندی ها را از کارمندان بشری محلی به دست آورده اند.

اما به نقل از سارا اکیرمن یک رضاکار امریکایی گفته شده که مقام های مقدونیایی، تماس کارمندان بشری را با پناهجویان، بدون اجازه رسمی ممنوع قرار داده اند:

" در محلی که من به کمک رسانی مشغول بودم، دو افسر پولیس آمدند. آنها به چشمان من چراغ انداختند و اسناد مرا خواستند. من پاسپورت خود را برای شان دادم و از دوستانم خواستم تا جریان صحبت را ترجمه کنند زیرا افسران انگلیسی بلد نبودند. آنها برایم گفتند که جهانگردان نمی توانند به کار های بشری بپردازند بناءً باید من کارم را توقف دهم."

در حال حاضر پناهجویان نمی دانند، زمانیکه بتوانند به اروپا داخل شوند، چی سرنوشتی در انتظار شان است.

محمد علوی که از یمن خود را به مقدونیه رسانده، می گوید: با رسیدن به هر کشوری که آنرا خانۀ دوم می داند، کمک کرده می تواند:

" اگر حکومت این را برای ما آسانتر سازد، از ما منفعت خواهد برد. می دانید چرا؟ زیرا ما اینجا میائیم، در بازار ها کار می کنیم، ما اقتصاد کشور را تقویت کرده می توانیم."

اما علوی و سایر پناهجویان تا هنوز راه درازی در پیشرو دارند. آنها اینرا نمی دانند که پیش از آنکه کشوری را به عنوان خانه دوم بشناسند، از کدام مراحل خواهند گذشت و چی ها در انتظار شان خواهد بود؟