برای اکثر مسلمانان جهان به خصوص افغان ها، روز های عید شامل دید و بازدید، دادن هدیه و تحایف به بستگان و دوستان، خرید لباس های نو، شیرینی، میوه خشک و تازه و دادن پول به عنوان عیدی است اما برای اطفال بی سرپرست در پرورشگاه ها چه؟
خواستم امروز به دیدن كودكان بی سرپرست به پرورشگاه بیایم، کودکانی که با یک نگاه به ساده گی می توان درک کرد که با نزدیک شدن عید ها انتظار از چشم ها و نگاه های معصوم شان می بارد:
" نامم ضیا الرحمان است یکتن از شاگردان پرورشگاه تهیه مسکن می باشم . اول نماز عید را بخوانم و بعداً میروم به سالون و چای خود را در همانجا خواهم خورد. "
" نامم امین است صنف چهارم هستم. پدرم فوت کرده، مادرم زنده است با یک خواهرک خردم زنده گی می کند. درعید نزد مادرم می روم."
بر اثر تحولات چند دهه اخیر در کشور شماری زیادی از اطفال با از دست دادن عزیزان شان بی سرپرست شده و در پرورشگاه ها تحت مراقبت قرار گرفته اند.
اطفال بی سرپرست در پرورشگاه می گویند که هر چند در اینجا با هم بازی می كنند، درس می خوانند، تلويزيون تماشا می کنند و گاهی هم مثل همه بچه های دیگر با هم دعوا می کنند، اما کمبود عاطفه آنان را رنج می دهد.
یوسف یکی از همین اطفال است، او که ده سال دارد می گوید، نبود والدینش او را به شدت مایوس ساخته است:
" تقریباً دو ماه می شود که اینجا آمدیم ، پدرم در جنگ کشته شد و مادرم سال گذشته فوت کرد. خواهر و برادر کوچکتر از خودم نزد کاکایم است در عید همین جا می باشم زیرا پول ندارم که نزد شان بروم."
سید عبدالله هاشمی رئیس پرورشگاه های افغانستان می گوید که بیش از دوازده هزار و پنجصد طفل بی بضاعت و بی سرپرست در 82 پرورشگاه در سرتاسر کشور تحت مراقبت قرار دارند.
آقای هاشمی گفت که پنج هزار و هشت صد طفل بی سرپرست در30 پرورشگاه دولتی و متباقی در پرورشگاه های خصوصی در مرکز و ولایات نگهداری می شوند.
آقای هاشمی پرورشگاه را مکانی مصون برای اطفال بی سرپرست خواند:
"عمدتاً در روز های عید اطفالی در پرورشگاه باقی می مانند که واقعاً هیچ کسی حتی اقارب ندارند. ما دردو پرورشگاه کابل به تعداد 750 طفل را تحت مراقبت داریم که از این میان حدود 390 نفر در ایام عید باقی می مانند و اینها طفل های اند که هیچ جای برای رفتن ندارند و پرورشگاه، خانه و کاشانه و همه چیز شان است."
آقای هاشمی می گوید که در روز های عید برای اطفال در پرورشگاه ها به همکاری سکتور خصوصی و اداره عمومی پرورشگاه ها یک سلسله آماده گی های خاص گرفته می شود.
وی از تهیه لباس، خوراکه های عیدی، برنامه های موسیقی و بردن اطفال به تفریگاه ها نام برد.
به اتاقی آمدیم که اینجا برای بیش از400 کودک و پسر نوجوان لباس های که از قبل نزد خیاط دوخته شده توزیع می شود. ظاهراً بیشتر اطفال از اینکه لباس ها مطابق ذوق شان دوخته نشده ناراضی به نظر می رسند:
" مطابق ذوقم را چی می کنی که بیخی صحیح دوخته نشده است. از همه بچه ها لباس های شان خراب دوخته شده اگر مسوولین توجه می کردند این کار نمی شد."
من نزد دخترانی که در پرورشگاه علاوالدین شهر کابل تحت مراقبت قرار دارند نیز رفتم و خواستم بدانم که آنان عید را چی گونه تجلیل می کنند.
در این پرورشگاه نزدیک به 200 کودک قد و نیم قد تحت مراقبت و آموزش قرار دارند، بیشتر شان لباس های عیدی شان را که از سوی پرورشگاه برای شان تهیه شده برایم نشان دادند:
" نامم بصیره است، پدرم در جنگ ها مرده، مادرم مرا اینجا آورده است. در روز های عید هم اینجا می باشم و هم نزد مادرم می روم، در نماز دعا می کنم که کاش پدرم زنده شود."
بر اساس آمار های موجود، در حال حاضر بیش از یک صد هزار طفل یتیم در افغانستان موجود است که تنها ده درصد آنان در پرورشگاه های موجود تحت مراقبت قرار دارند.
ویدا بره کی
