بسیاری از زنان که قربانی خشونت های خانواده گی شده اند، با انتقاد از موجودیت فساد در دستگاه حکومت، می گویند کسانی که دست به خشونت می زنند مجازات نمی شوند. این افراد می گویند در چند سال اخیر گزارش های زیاد از افزایش خشونت ها علیه زنان به نشر رسیده اما مسوولان حکومت در ارتباط به دستگیری و محاکمه عاملین آن کمتر صحبت کرده اند.
به باور آنان عدم رسیدگی به همین مشکل اجتماعی، سبب شده تا خشونت ها در بسیاری از مناطق کشور افزایش یابد. لایقه دختر شانزده ساله باشنده قریه دور دست بغلک ولسوالی یکاولنگ بامیان، که شکار هوسرانی دومرد شده می گوید که خانواده وی توانایی مقابله در برابر افرادی را که او را مورد تجاوز قرار داده اند ندارد:
« در میان اتاق مرا گفتند که اگر پیش کس گفتی تو را می کشیم، تفنگچه هم داشتن، کسی از من طرفداری نمی کند، آدم غریب هستم، دو نفر سر من تجاوز کرد، پول دار هستند، پول تیر کرده اند، زور دار هستند. اگر کسی به دادم نرسد من خود کشی می کنم. »
زهره خانمی جوانی دیگریست که به تازه گی از سوی شوهرش ذریعه چندین ضرب چاقو به قتل رسیده است اما مجرم به همکاری پدر و برادرش از محل واقعه فرار کرده است. عبدالنظیر باشنده ناحیه هفتم شهر کابل برادر زهره در صحبت با رادیو آزادی گفت که خواهرش همواره پس از تحریک خانواده همسرش مورد لت و کوب شوهرش قرار می گرفت.
وی افزود، در آخرین مورد زهره در حالی که حامله نیز بود از سوی شوهرش به زور از منزل اخراج شد و زمانی که خواهرش به نهاد های عدلی جهت رسیدگی به مشکل اش مراجعه کرد از سوی شوهرش به قتل رسید. انجنیر حفیظ پدر زهره نیز از سهل انگاری نهاد های عدلی در مقابل قضیه دخترش به شدت انتقاد می کند:
« مادر بیچاره ام از دست تشویش و پریشانی خواهرم سکته مغذی کرد، تمام روز از طرف ایورها و خشویش لت و کوب می شد یک روز خانه اش رفتم دیدم که دستان خواهرم سیاه و کبود شده پرسیدم که این چیست؟ بهانه کرد و گفت که در روغن سوختیم، وقتی که شوهرش از خانه بزور اخراجش کرد یک سال در محکمه فامیل دوید، هر روز سرگردان بود، نمیدانم قاضی رشوه گرفت که برایش دوام معیشت داد، دولت ما بسیار ضعیف است یکنیم ماه از قتل خواهرم می گذرد اما قاتل آزاد می گردد. »
« از مرگ دخترم خبر نداشتم هرچه می گفتم برایش احوال بده برایم می گفتند که زیر تداوی است در ارگان های عدلی و قضایی هرکسی به یک امید می رود، دخترم بیش از یک سال میشد دعوا داشت تا بلاخره فیصله شد که دوباره به خانه شوهرش برود در حالی که او کشته می شد، تو قاضی از قرآن خبر دارد که فیصله کردی؟ عدلی و قضایی هیچ وجود ندارد. »
لت و کوب نور بی بی خانم 30 ساله باشنده قریهء آبچکان ولایت لوگر و شکیلا نو عروسی جوانی از ولایت بغلان از موارد دیگر خشونت در برابر زنان اند. خانواده این هر دو خانم جوان که جهت تداوی به کابل منتقل شده اند می گویند که از سوی شوهرشان مورد لت و کوب و هدف گلوله قرار گرفته اند.
در این حال کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان با تایید افزایش خشونت ها در برابر زنان می گویند که نصف از عامین خشونت در برابر زنان مورد پیگرد قانونی قرار نمی گیرند. شمس احمدزی رئیس دفتر ساحوی این کمیسیون به رادیو آزادی گفت:
« متاسفانه در بسیاری موارد عاملین خشونت ها پس از ارتکاب جرم فرار می کنند امیدوار هستم که بین ارگان های کشفی ما هماهنگی ایجاد شود زیرا در بازداشت مجرمینی که جرم سنگینی را انجام داده اند عملکرد شان بسیار ضعیف است و تاکنون موفق به دستگیری 50 درصد شان هم نشده و آنان آزاد می گردند. »
کمیسیون مستقل حقوق بشر روی از بین بردن عوامل خشونت علیه زنان و ایجاد مدیریت سالم و همآهنگی میان ارگان های حکومتی تاکید می کند. اما مسوولان لوی څارنوالی افغانستان می گوید که بررسی دوسیه های خشونت در برابر زنان در اولویت های کاری این اداره قراردارد.
نور حبیب جلال معاون تحقیق لوی څارنوالی افغانستان در مورد اینکه چرا عاملین اصلی خشونت در برابر زنان در افغانستان مورد پیگرد قانونی قرار نمی گیرند گفت:
« قضایای که از کمیسیون مستقل حقوق بشر، وزارت امور زنان، از طرف پولیس و یا خود متضرر به ما محول شده به همه شان صد فیصد رسیده گی شده است، هیچ نوع استثنای در این مورد وجود ندارد. تنها در سال روان در کابل و مربوطات آن به 725 قضیه مطابق قانون رسیده گی صورت گرفته است. »
پایین بودن سطح سواد، مشکلات اقتصادی و فرهنگی از جمله عواملی اصلی اند که به گفته بسیاری ها گراف خشونت ها در مقابل زنان را در افغانستان افزایش میدهد. نهاد های مدافع از حقوق زنان می گویند که حکومت افغانستان برای جلوگیری از افزایش این مشکل اجتماعی، باید برنامه های آگاهی دهی را در مناطق که خشونت ها بیشتر اند، افزایش بدهد.
ویدا بره کی
به باور آنان عدم رسیدگی به همین مشکل اجتماعی، سبب شده تا خشونت ها در بسیاری از مناطق کشور افزایش یابد. لایقه دختر شانزده ساله باشنده قریه دور دست بغلک ولسوالی یکاولنگ بامیان، که شکار هوسرانی دومرد شده می گوید که خانواده وی توانایی مقابله در برابر افرادی را که او را مورد تجاوز قرار داده اند ندارد:
« در میان اتاق مرا گفتند که اگر پیش کس گفتی تو را می کشیم، تفنگچه هم داشتن، کسی از من طرفداری نمی کند، آدم غریب هستم، دو نفر سر من تجاوز کرد، پول دار هستند، پول تیر کرده اند، زور دار هستند. اگر کسی به دادم نرسد من خود کشی می کنم. »
زهره خانمی جوانی دیگریست که به تازه گی از سوی شوهرش ذریعه چندین ضرب چاقو به قتل رسیده است اما مجرم به همکاری پدر و برادرش از محل واقعه فرار کرده است. عبدالنظیر باشنده ناحیه هفتم شهر کابل برادر زهره در صحبت با رادیو آزادی گفت که خواهرش همواره پس از تحریک خانواده همسرش مورد لت و کوب شوهرش قرار می گرفت.
وی افزود، در آخرین مورد زهره در حالی که حامله نیز بود از سوی شوهرش به زور از منزل اخراج شد و زمانی که خواهرش به نهاد های عدلی جهت رسیدگی به مشکل اش مراجعه کرد از سوی شوهرش به قتل رسید. انجنیر حفیظ پدر زهره نیز از سهل انگاری نهاد های عدلی در مقابل قضیه دخترش به شدت انتقاد می کند:
« مادر بیچاره ام از دست تشویش و پریشانی خواهرم سکته مغذی کرد، تمام روز از طرف ایورها و خشویش لت و کوب می شد یک روز خانه اش رفتم دیدم که دستان خواهرم سیاه و کبود شده پرسیدم که این چیست؟ بهانه کرد و گفت که در روغن سوختیم، وقتی که شوهرش از خانه بزور اخراجش کرد یک سال در محکمه فامیل دوید، هر روز سرگردان بود، نمیدانم قاضی رشوه گرفت که برایش دوام معیشت داد، دولت ما بسیار ضعیف است یکنیم ماه از قتل خواهرم می گذرد اما قاتل آزاد می گردد. »
« از مرگ دخترم خبر نداشتم هرچه می گفتم برایش احوال بده برایم می گفتند که زیر تداوی است در ارگان های عدلی و قضایی هرکسی به یک امید می رود، دخترم بیش از یک سال میشد دعوا داشت تا بلاخره فیصله شد که دوباره به خانه شوهرش برود در حالی که او کشته می شد، تو قاضی از قرآن خبر دارد که فیصله کردی؟ عدلی و قضایی هیچ وجود ندارد. »
لت و کوب نور بی بی خانم 30 ساله باشنده قریهء آبچکان ولایت لوگر و شکیلا نو عروسی جوانی از ولایت بغلان از موارد دیگر خشونت در برابر زنان اند. خانواده این هر دو خانم جوان که جهت تداوی به کابل منتقل شده اند می گویند که از سوی شوهرشان مورد لت و کوب و هدف گلوله قرار گرفته اند.
در این حال کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان با تایید افزایش خشونت ها در برابر زنان می گویند که نصف از عامین خشونت در برابر زنان مورد پیگرد قانونی قرار نمی گیرند. شمس احمدزی رئیس دفتر ساحوی این کمیسیون به رادیو آزادی گفت:
« متاسفانه در بسیاری موارد عاملین خشونت ها پس از ارتکاب جرم فرار می کنند امیدوار هستم که بین ارگان های کشفی ما هماهنگی ایجاد شود زیرا در بازداشت مجرمینی که جرم سنگینی را انجام داده اند عملکرد شان بسیار ضعیف است و تاکنون موفق به دستگیری 50 درصد شان هم نشده و آنان آزاد می گردند. »
کمیسیون مستقل حقوق بشر روی از بین بردن عوامل خشونت علیه زنان و ایجاد مدیریت سالم و همآهنگی میان ارگان های حکومتی تاکید می کند. اما مسوولان لوی څارنوالی افغانستان می گوید که بررسی دوسیه های خشونت در برابر زنان در اولویت های کاری این اداره قراردارد.
نور حبیب جلال معاون تحقیق لوی څارنوالی افغانستان در مورد اینکه چرا عاملین اصلی خشونت در برابر زنان در افغانستان مورد پیگرد قانونی قرار نمی گیرند گفت:
« قضایای که از کمیسیون مستقل حقوق بشر، وزارت امور زنان، از طرف پولیس و یا خود متضرر به ما محول شده به همه شان صد فیصد رسیده گی شده است، هیچ نوع استثنای در این مورد وجود ندارد. تنها در سال روان در کابل و مربوطات آن به 725 قضیه مطابق قانون رسیده گی صورت گرفته است. »
پایین بودن سطح سواد، مشکلات اقتصادی و فرهنگی از جمله عواملی اصلی اند که به گفته بسیاری ها گراف خشونت ها در مقابل زنان را در افغانستان افزایش میدهد. نهاد های مدافع از حقوق زنان می گویند که حکومت افغانستان برای جلوگیری از افزایش این مشکل اجتماعی، باید برنامه های آگاهی دهی را در مناطق که خشونت ها بیشتر اند، افزایش بدهد.
ویدا بره کی
