گروه بین المللی بحران یا انترنیشنل کرایسیس گروپ نوشته است که پاکستان با بحران ختم نا شدنی روبروست و حکومت این کشور توان آنرا ندارد که با بحران های طبعی و ایجاد شده توسط انسان ها به شکل منظم برخورد کند و به قربانیان آن کمک نماید.
گروه بین المللی بحران در گزارش اخیر خود در پهلوی کشور های دیگر مشکلات پاکستان را هم مورد بررسی قرار داده و نوشته است ، چنین معلوم می شود که بحران ها در پاکستان ختم نا شدنی است.
این راپور در یک زمانی نشر می شود که سیلاب های سه ساله و عملیات نظامی و خشونت ها سبب شده که صدها هزار نفر در این کشور خانه های خود را ترک کنند و به جا های دیگر پناه ببرند.
نظر به گزارش گروه بین المللی بحران این حالات زمینه را برای افراطیون مساعد ساخته است که افراد بیشتر را استخدام نموده و صفوف خود را تقویه کنند.
رییس بحش آسیای جنوبی در گروه بین المللی بحران، سمینه احمد می گوید در روند حل مشکلات سیاسی در این کشور که در سال 2008 آغاز گردید، یک اندازه پیشرفت حاصل شده، اما کار زیاد در پیش است تا حکومت مرکزی و حکومت های محلی بتوانند در ساحهء بازسازی و برخورد با عواقب بحران ها بطور موثر عمل کنند.
در این گزارش در مورد بحران های طبعی و بحران های که انسان ها مسوول آن هستند، اظهار نگرانی شده است و گفته می شود که این بحران ها حیات مردم را به خطر مواجه کرده و مانع امرار حیات آنها می شود.
به نوشته گروه بین المللی بحران، برای جلوگیری چنین بحران ها، باید گام های منظم برداشته شود.
در اعلامیه گروه بین المللی بحران از قول سمینه احمد آمده است که می گوید، شک و سوء ظن قوای نظامی پاکستان بر موسسات کمک دهنده خارجی، بر فعالیت این ادارات تاثیر منفی کرده است.
به گفته این ادارات، به کارمندان موسسات خیریه اجازه داده نمی شود به جا های بروند که مردم در آنجا ها واقعاً به کمک نیاز دارند و اردو، حکومت و بیروکراسی در راه کار آنها موانع ایجاد می کنند.
این موسسات اظهار می دارند که بر فعالیت آنها قیودات بیش از حد وضع شده و مخصوصاً بعد از کشته شدن اسامه بن لادن توسط کوماندو های امریکایی در ماه می سال 2011 به بعد، این قیودات باز هم بیشتر شده اند.
در گزراش گروه بین المللی بحران پیشنهاد شده است که برای مقابله با این مشکلات، صلاحیت حکومت های محلی باید بیشتر شود، کمک های بشری بطور منصفانه تقسیم گردد و یک مکانیزم برای ایجاد اعتماد به میان آید.
در گزارش آماده است که اسلام آباد باید در فرصت مناسب خواهان کمک های بشری جهانی شود.
کارمند گروه بین المللی بحران سمینه احمد می گوید، برای برخورد با بحران های طبعی و بشری باید پالیسی ایجاد شود که برای مردم کمک فوری برسد و در آن نمایندگی سیاسی، محافظت قانونی، رشد اقتصادی و خدمات اجتماعی هم شامل باشد.
گروه بین المللی بحران در گزارش اخیر خود در پهلوی کشور های دیگر مشکلات پاکستان را هم مورد بررسی قرار داده و نوشته است ، چنین معلوم می شود که بحران ها در پاکستان ختم نا شدنی است.
این راپور در یک زمانی نشر می شود که سیلاب های سه ساله و عملیات نظامی و خشونت ها سبب شده که صدها هزار نفر در این کشور خانه های خود را ترک کنند و به جا های دیگر پناه ببرند.
نظر به گزارش گروه بین المللی بحران این حالات زمینه را برای افراطیون مساعد ساخته است که افراد بیشتر را استخدام نموده و صفوف خود را تقویه کنند.
رییس بحش آسیای جنوبی در گروه بین المللی بحران، سمینه احمد می گوید در روند حل مشکلات سیاسی در این کشور که در سال 2008 آغاز گردید، یک اندازه پیشرفت حاصل شده، اما کار زیاد در پیش است تا حکومت مرکزی و حکومت های محلی بتوانند در ساحهء بازسازی و برخورد با عواقب بحران ها بطور موثر عمل کنند.
در این گزارش در مورد بحران های طبعی و بحران های که انسان ها مسوول آن هستند، اظهار نگرانی شده است و گفته می شود که این بحران ها حیات مردم را به خطر مواجه کرده و مانع امرار حیات آنها می شود.
به نوشته گروه بین المللی بحران، برای جلوگیری چنین بحران ها، باید گام های منظم برداشته شود.
در اعلامیه گروه بین المللی بحران از قول سمینه احمد آمده است که می گوید، شک و سوء ظن قوای نظامی پاکستان بر موسسات کمک دهنده خارجی، بر فعالیت این ادارات تاثیر منفی کرده است.
به گفته این ادارات، به کارمندان موسسات خیریه اجازه داده نمی شود به جا های بروند که مردم در آنجا ها واقعاً به کمک نیاز دارند و اردو، حکومت و بیروکراسی در راه کار آنها موانع ایجاد می کنند.
این موسسات اظهار می دارند که بر فعالیت آنها قیودات بیش از حد وضع شده و مخصوصاً بعد از کشته شدن اسامه بن لادن توسط کوماندو های امریکایی در ماه می سال 2011 به بعد، این قیودات باز هم بیشتر شده اند.
در گزراش گروه بین المللی بحران پیشنهاد شده است که برای مقابله با این مشکلات، صلاحیت حکومت های محلی باید بیشتر شود، کمک های بشری بطور منصفانه تقسیم گردد و یک مکانیزم برای ایجاد اعتماد به میان آید.
در گزارش آماده است که اسلام آباد باید در فرصت مناسب خواهان کمک های بشری جهانی شود.
کارمند گروه بین المللی بحران سمینه احمد می گوید، برای برخورد با بحران های طبعی و بشری باید پالیسی ایجاد شود که برای مردم کمک فوری برسد و در آن نمایندگی سیاسی، محافظت قانونی، رشد اقتصادی و خدمات اجتماعی هم شامل باشد.
