همه روزه تعداد زیاد از جوانان افغان به خاطر نبود کار در کشور شان از طریق مرز های غیر قانونی، وارد کشور ایران می شوند.
این افراد زمانی به سوی ایران حرکت می کنند که از مشکلات گرسنگی، پیاده روی های چندین روزه و حتی مرگ از سوی ماموران ایرانی در جریان سفر شان به خوبی آگاهی دارند.
موتر های نوع تونس و سراچه همه روزه جوانان زیاد را از هرات به هدف فرستادن به ایران به ولایات مرزی فراه و نیمروز انتقال می دهند.
برخی از جوانان افغان به خاطر وضعیت بد اقتصادی و نبود کار، ناگزیر هستند تا راه های پر مشقت و خطرناک را طی کرده و برای بدست آوردن لقمهء نان به ایران سفر کنند.
در میان جوانان که آمادهء حرکت به سوی ولایت نیمروز بودند، یکی از آنان عبدالسمیع است.
این پسر که 13 سال عمر دارد بند های بوت هایش را محکم بسته و یک قرص نان خشک را برای سفر سخت که پیش روی دارد به داخل بیک اش جابجا نموده است.
وی از مشکلات پیش رو در این سفر به گفتهء خودش «خطرناک» آگاهی کامل دارد اما وضعیت بد اقتصادی، سمیع را مجبور کرده تا با همهء این مشکلات مبارزه کند.
او می گوید: مادرش هرگز آماده به این نشده است که وی این سفر خطرناک را سپری کند.
امام الدین هفده ساله یکی دیگر از این افراد است که می خواهد به خاطر بدست آوردن کار و تامین معیشت زنده گی خانواده اش به ایران برود.
او می گوید: در این گونه سفرها که از راه های غیر قانونی صورت می گیرند، هر لحظه مرگ انسان را تهدید می کند، ولی جز این چارهء دیگر نیست.
این تعداد از جوانان را شماری از قاچاقبران که رابطه مستقیم با قاچاقبران ایرانی دارند به آن طرف مرز انتقال می دهند.
عبدالسمیع کریمی یک تن از افرادی است که جوانان افغان را به ایران انتقال می دهد و در بدل این کار خود از هر فرد نزدیک به یک ملیون تومان می گیرد.
آقای کریمی گفت: افرادی که می خواهند از راه های غیر قانونی وارد ایران شوند حد اقل چهارده ساعت و حد اکثر سه شبانه روز باید پیاده روی کنند.
وی می گوید، به تمام مسافران خود اطلاع می دهد که این سفرها مشکلات فراوان دارد، ولی با آنهم، آنان می خواهند به خاطر بدست آوردن کار به ایران بروند.
وی گفت: چند سال است که وظیفه انتقال مردم از مرز های غیر قانونی به ایران را دارد.
این مرد که از وی به عنوان قاچاقبر نیز یاد می شود، می گوید که در این مدت تعداد زیاد از افغان ها از سوی پولیس ایران کشته شده اند.
از سوی دیگر بصیره محمدی رییس کار، امور اجتماعی، شهدا و معلولین ولایت هرات به رادیو آزادی گفت: ایجاد کار مستقیماً به این اداره ارتباط نمی گیرد.
وی گفت که این ریاست با دیگر نهاد ها به خاطر مساعد ساختن زمینه های کاری برای افراد، ارتباط برقرار می کند.
با آنهم خانم محمدی گفت: این اداره ایجاد انستیتوت کاریابی را روی دست دارد که در سال آینده پلان آن تکمیل می شود.
وی گفت: این انستیتوت سالانه زمینه کار را برای نزدیک به بیست هزار تن فراهم خواهد ساخت.
طی چند سال اخیر، شمار زیاد از افغان ها به خاطر وضعیت بد امنیتی و آنچه که مسایل بد اقتصادی و بیکاری خوانده شده است، به ایران رفته اند.
تعداد زیاد از جوانان افغان بعد از سپری کردن چندین سال به آن کشور، به مواد مخدر معتاد شده و به وطن برگشته اند.
این نگرانی در حالی مطرح می شود که مسوولان ریاست مبارزه با مواد مخدر می گویند: نزدیک به صد هزار تن در ولایت هرات معتاد به مواد مخدر اند.
ولی حالا مشکل این جاست که سرنوشت سمیع پسر 13 سالهء افغان و افرادی مانند او که به خاطر کار به سوی ایران حرکت کرده اند به کجا کشیده خواهد شد.
سمیع تنها از نعمت درس، تعلیم و تربیه محروم نخواهد شد، بلکه بیم آن وجود دارد که این پسر 13 ساله به مانند هزاران افغان دیگر به اعتیاد روی آورد و سرنوشت وی از آنچه که است، بد تر شود.
شاهپور صابر، هرات
این افراد زمانی به سوی ایران حرکت می کنند که از مشکلات گرسنگی، پیاده روی های چندین روزه و حتی مرگ از سوی ماموران ایرانی در جریان سفر شان به خوبی آگاهی دارند.
موتر های نوع تونس و سراچه همه روزه جوانان زیاد را از هرات به هدف فرستادن به ایران به ولایات مرزی فراه و نیمروز انتقال می دهند.
برخی از جوانان افغان به خاطر وضعیت بد اقتصادی و نبود کار، ناگزیر هستند تا راه های پر مشقت و خطرناک را طی کرده و برای بدست آوردن لقمهء نان به ایران سفر کنند.
در میان جوانان که آمادهء حرکت به سوی ولایت نیمروز بودند، یکی از آنان عبدالسمیع است.
این پسر که 13 سال عمر دارد بند های بوت هایش را محکم بسته و یک قرص نان خشک را برای سفر سخت که پیش روی دارد به داخل بیک اش جابجا نموده است.
وی از مشکلات پیش رو در این سفر به گفتهء خودش «خطرناک» آگاهی کامل دارد اما وضعیت بد اقتصادی، سمیع را مجبور کرده تا با همهء این مشکلات مبارزه کند.
او می گوید: مادرش هرگز آماده به این نشده است که وی این سفر خطرناک را سپری کند.
امام الدین هفده ساله یکی دیگر از این افراد است که می خواهد به خاطر بدست آوردن کار و تامین معیشت زنده گی خانواده اش به ایران برود.
او می گوید: در این گونه سفرها که از راه های غیر قانونی صورت می گیرند، هر لحظه مرگ انسان را تهدید می کند، ولی جز این چارهء دیگر نیست.
این تعداد از جوانان را شماری از قاچاقبران که رابطه مستقیم با قاچاقبران ایرانی دارند به آن طرف مرز انتقال می دهند.
عبدالسمیع کریمی یک تن از افرادی است که جوانان افغان را به ایران انتقال می دهد و در بدل این کار خود از هر فرد نزدیک به یک ملیون تومان می گیرد.
آقای کریمی گفت: افرادی که می خواهند از راه های غیر قانونی وارد ایران شوند حد اقل چهارده ساعت و حد اکثر سه شبانه روز باید پیاده روی کنند.
وی می گوید، به تمام مسافران خود اطلاع می دهد که این سفرها مشکلات فراوان دارد، ولی با آنهم، آنان می خواهند به خاطر بدست آوردن کار به ایران بروند.
وی گفت: چند سال است که وظیفه انتقال مردم از مرز های غیر قانونی به ایران را دارد.
این مرد که از وی به عنوان قاچاقبر نیز یاد می شود، می گوید که در این مدت تعداد زیاد از افغان ها از سوی پولیس ایران کشته شده اند.
از سوی دیگر بصیره محمدی رییس کار، امور اجتماعی، شهدا و معلولین ولایت هرات به رادیو آزادی گفت: ایجاد کار مستقیماً به این اداره ارتباط نمی گیرد.
وی گفت که این ریاست با دیگر نهاد ها به خاطر مساعد ساختن زمینه های کاری برای افراد، ارتباط برقرار می کند.
با آنهم خانم محمدی گفت: این اداره ایجاد انستیتوت کاریابی را روی دست دارد که در سال آینده پلان آن تکمیل می شود.
وی گفت: این انستیتوت سالانه زمینه کار را برای نزدیک به بیست هزار تن فراهم خواهد ساخت.
طی چند سال اخیر، شمار زیاد از افغان ها به خاطر وضعیت بد امنیتی و آنچه که مسایل بد اقتصادی و بیکاری خوانده شده است، به ایران رفته اند.
تعداد زیاد از جوانان افغان بعد از سپری کردن چندین سال به آن کشور، به مواد مخدر معتاد شده و به وطن برگشته اند.
این نگرانی در حالی مطرح می شود که مسوولان ریاست مبارزه با مواد مخدر می گویند: نزدیک به صد هزار تن در ولایت هرات معتاد به مواد مخدر اند.
ولی حالا مشکل این جاست که سرنوشت سمیع پسر 13 سالهء افغان و افرادی مانند او که به خاطر کار به سوی ایران حرکت کرده اند به کجا کشیده خواهد شد.
سمیع تنها از نعمت درس، تعلیم و تربیه محروم نخواهد شد، بلکه بیم آن وجود دارد که این پسر 13 ساله به مانند هزاران افغان دیگر به اعتیاد روی آورد و سرنوشت وی از آنچه که است، بد تر شود.
شاهپور صابر، هرات
