در حالی که مردم بخاطر فرارسیدن عید سعید فطر آماده گی می گیرند، اما تعدادی از کارگران در شهر کابل شکایت می کنند که از سبب ضعف اقتصادی نتوانسته اند برای تجلیل از عید آماده گی بگیرند.
در حالیکه شماری زیادی از باشنده های کابل به دید و بازدید اقارب شان در روز های عید فکر می کنند، یک عدهء دیگر بدون در نظرداشت روز های عید به مانند سایر روز ها مصروف کار و زحمت و تلاش به خاطر تدارک اعاشه و مصارف فامیل های شان هستند.
برخی از کارگران که در بخش تنظیف شاروالی و مصروف جمع آوری و فروش آهن آلات کهنه و موتر شویی اند در صحبت با رادیو آزادی از وضعیت بد زنده گی شان شکایت نموده و گفتند که عید برای آنان معنایی ندارد زیرا نتوانسته اند برای تجلیل از روز های عید آماده گی بگیرند:
« وقتی پول نداشته باشم چطور می توانم برای عید آماده گی بگیرم، برای اطفالم نان پیدا کنم یا به فکر مصارف عید باشم.»
« طبقه کارگر قدرت توان خرید سودای عید را ندارد و نمی تواند زنده گی خوبی داشته باشد.»
« تا اکنون آماده گی برای عید نگرفته ایم، پدر ام مریض است تنها نان آور خانه هستم، موتر شویی می کنم بخاطر که بسیار قیمتی است نتوانستم سودا برای عید بخرم.»
«برای عید هیچ گونه آماده گی ندارم، پنج هزار افغانی معاشم است حتی نتوانسته ام کمی نخود یا میوه خشک برای عید بخرم از کجا کنم .»
«عید به ما معنی ندارد، طبقه کار گر چه عید دارد؛هیچ و هیچ.»
این افراد همچنان می گویند که در مقایسه با سال های گذشته زنده گی آنان بدتر شده و قیمت ها آنقدر افزایش یافته که آنان جرئت ندارند تا نرخ میوه های خشک که خرید آن برای روز های عید رایج است را بپرسند.
گفته می شود که بلند رفتن بهای مواد خوراکی و سودای عید، توان خریداری باشنده های کابل را طی سال های اخیر کاهش داده است. آنان شکایت دارند که اشخاص غریب نمی توانند، سودا بخرند.
این کارگران در صحبت با رادیو آزادی از حکومت افغانستان خواستند زمینه کارهای بهتر را برای آنها مهیا بسازد تا آنان بتوانند به رفع نیازمندی شان بپردازند.
تجلیل از روز های عید و رفع نیازمندی های اولیهء زنده گی یکی از رویا های هزاران کارگری است که شام ها با دست نه چندان پر و یا کاملاً تهی به خانه های شان بر می گردند.
نبود کار، تراکم نفوس در شهر ها بخصوص در شهر کابل و نبود جذب کارگران به خاطر فعال نبودن کار خانه ها و فابريکه های توليدی بر رنج جامعه کارگر افزوده است.
بر اساس گزارش ها وضعيت نه چندان خوب کشور، بسیاری از جوانان را مجبور ساخته است تا به هدف جستجوی کار به فکر خروج از کشور و مهاجرت های غیر قانونی به يکی از کشورهای دیگر باشند.
در حالیکه شماری زیادی از باشنده های کابل به دید و بازدید اقارب شان در روز های عید فکر می کنند، یک عدهء دیگر بدون در نظرداشت روز های عید به مانند سایر روز ها مصروف کار و زحمت و تلاش به خاطر تدارک اعاشه و مصارف فامیل های شان هستند.
برخی از کارگران که در بخش تنظیف شاروالی و مصروف جمع آوری و فروش آهن آلات کهنه و موتر شویی اند در صحبت با رادیو آزادی از وضعیت بد زنده گی شان شکایت نموده و گفتند که عید برای آنان معنایی ندارد زیرا نتوانسته اند برای تجلیل از روز های عید آماده گی بگیرند:
« وقتی پول نداشته باشم چطور می توانم برای عید آماده گی بگیرم، برای اطفالم نان پیدا کنم یا به فکر مصارف عید باشم.»
« طبقه کارگر قدرت توان خرید سودای عید را ندارد و نمی تواند زنده گی خوبی داشته باشد.»
« تا اکنون آماده گی برای عید نگرفته ایم، پدر ام مریض است تنها نان آور خانه هستم، موتر شویی می کنم بخاطر که بسیار قیمتی است نتوانستم سودا برای عید بخرم.»
«برای عید هیچ گونه آماده گی ندارم، پنج هزار افغانی معاشم است حتی نتوانسته ام کمی نخود یا میوه خشک برای عید بخرم از کجا کنم .»
«عید به ما معنی ندارد، طبقه کار گر چه عید دارد؛هیچ و هیچ.»
این افراد همچنان می گویند که در مقایسه با سال های گذشته زنده گی آنان بدتر شده و قیمت ها آنقدر افزایش یافته که آنان جرئت ندارند تا نرخ میوه های خشک که خرید آن برای روز های عید رایج است را بپرسند.
گفته می شود که بلند رفتن بهای مواد خوراکی و سودای عید، توان خریداری باشنده های کابل را طی سال های اخیر کاهش داده است. آنان شکایت دارند که اشخاص غریب نمی توانند، سودا بخرند.
این کارگران در صحبت با رادیو آزادی از حکومت افغانستان خواستند زمینه کارهای بهتر را برای آنها مهیا بسازد تا آنان بتوانند به رفع نیازمندی شان بپردازند.
تجلیل از روز های عید و رفع نیازمندی های اولیهء زنده گی یکی از رویا های هزاران کارگری است که شام ها با دست نه چندان پر و یا کاملاً تهی به خانه های شان بر می گردند.
نبود کار، تراکم نفوس در شهر ها بخصوص در شهر کابل و نبود جذب کارگران به خاطر فعال نبودن کار خانه ها و فابريکه های توليدی بر رنج جامعه کارگر افزوده است.
بر اساس گزارش ها وضعيت نه چندان خوب کشور، بسیاری از جوانان را مجبور ساخته است تا به هدف جستجوی کار به فکر خروج از کشور و مهاجرت های غیر قانونی به يکی از کشورهای دیگر باشند.
