شاید این مقوله را شنیده باشید که وقتی از ته دل بخواهی چیزی را به دست بیاوری، همهء کاینات در کار می شوند تا آن آرزویت به واقعیت بدل شود.
این سخن در مورد عزیز مدبر جوان 23 ساله و مستعد افغان صدق می کند.
مدبر که به گفتهء خودش از یک پدر و مادر بی سواد به دنیا آمده است، یک آروزی بزرگ را همواره در ذهنش می پرورانید: تحصیل در ایالات متحده امریکا و کسب یک درجهء تحصیلی معتبر.
اما او فکر می کرد که شاید این آرزویش خیلی آرمانگرایانه باشد و تحققش هم دشوار.
شاید همهء کاینات دست به کار شدند تا او به این مقصدش نایل آید.
وضعیت دگرگون شد به گونهء که سرنوشت مدبر را متحول ساخت.
خلاف تصور او، درسال 2006 میلادی بود که پوهنتون امریکایی افغانستان در غرب نه بلکه در غرب کابل تاسیس شد، یک نهاد غیر انتفاعی که اکنون بیش از هفت صد و پنجاه محصل در آن در رشته های مختلف به شمول علوم سیاسی، علوم کمپوتر و تکنالوژی معلوماتی، مدیریت و تجارت مشغول فرا گیری دانش استند.
این خبر برای مدبر آن چنان ترغیب کننده و دلگرم کننده بود که به گفتهء خود او از سر شوق و خوشوقتی در لباسش نمی گنجید.
اما این که چگونه باید به این پوهنتون دسترسی پیدا می کرد، پرسشی بود که ذهن مدبر را مشغول ساخته بود.
او در صحبت تیلفونی به رادیو آزادی گفت که برای رسیدن به هدفش مجبور بود هفت خوان رستم را پشت سر بگذارد:
« دو مشکل اساسی در مقابلم موجود بودند. یکی باید زبان انگلیسی می دانستم و دوم این که باید فیس پوهنتون را می پرداختم که از توان والدینم بیرون بود. اما تلاش کردم و رفتم به کورس انگلیسی و ظرف یک سال زبان را فرا گرفتم و توانستم امتحان شمولیت در پوهنتون را سپری کنم. اما پول نداشتم که تحصیلم را آغاز کنم.»
به گفتهء مدبر او مجبور بود پول هنگفتی بپردازد: حدود یکصد و پنجاه هزار افغانی معادل بیش از سه هزار دالر امریکایی در یک سمستر که چیزی در حدود چهار ماه طول می کشد، پول که به گفتهء خودش از پرداخت آن عاجز بود.
اما او امیدش را از دست نداد و با عزم راسخ این گونه که بیان می کند به پیش رفت:
« من با مدیریت پوهنتون صحبت کردم و از مشکل اقتصادیم سخن گفتم. ایشان نام و نتایج امتحانم را یادداشت کردند. بعد، ظرف یک هفته برایم تیلفون کردند و به من خبر دادند که برایم سکالرشپ دادند به این معنی که دیگر مجبور نبودم برای درس خواندن در آنجا پول بپردازم.»
بلی! او در پوهنتون پذیرفته شد و از سال 2009 میلادی تا اکنون در رشتهء علوم سیاسی درس می خواند.
مدبر می گوید که پوهنتون امریکایی افغانستان زندگی او را در جهت مثبت متحول ساخته است: او اکنون می تواند با فصاحت به زبان انگلیسی صحبت کند، چندین صنف مدیریت عصری را گرفته و دانش سیاسی موثر کسب کرده است که همه دست به دست هم داده و به گفتهء خود مدبر او را کمک خواهد کرد تا در آینده یک رهبر جدید با یک جهان بینی نو شود.
اما او چی تغییر را می تواند در آینده افغانستان به میان بیاورد؟
مدبر معتقد است که اغلب حکومت ها در افغانستان در گرو افراد، گروه ها و حلقات خاص بوده و بیشتر فرد محور بوده اند تا مردم سالار، به طوری که صدای مردم عادی به خصوص جوانان آنچنان که باید، در آنها انعکاس نیافته است.
براساس ارقام برخی از گزارش ها، بیش از شصت درصد جمعیت افغانستان زیر سن بیست و پنج سال است.
بسیاری از جوانان در افغانستان شکایت دارند که رهبران سنتی که به نحوی در طول بیش از سه دهه در قدرت بوده اند، تلاش کرده اند تا نقش جوانان کم رنگ باشد.
برخی ازیشان در صحبت با رادیو آزادی به این باورند که این رهبران از موجودیت جوانان که با دانش و تکنالوژی عصری مجهز شده اند، نگرانی دارند و آنان را تهدید برای خود تلقی می کنند.
مدبر به این باور است که اگر حکومت افغانستان می خواهد که واقعاً روی پای خودش بیاستد و اتکایش روی جامعه بین المللی کاهش یابد، باید روی نسل جوان بیشتر سرمایه گذاری کند.
او با کسب دانش و مدیریت جدید می خواهد نقش خودش را در تغییر و اصلاح جامعه بازی کند:
« تمرکز قدرت بر محور فردی باید از بین برده شود. نظام باید به میان بیاید که سالم باشد و مردم در آن سرنوشت شان را رقم بزنند. من همواره درین مورد فکر کرده ام که چگونه می شود یک آینده روشن و یک نظام سالم در افغانستان بوجود بیاید. اگر فرصت برایم مساعد شود، رسیدن به این هدف یکی از اهداف اصلیم است.»
مدبر روی این مقوله تاکید می کند که هیچ چیز ناممکن نیست.
او می گوید: از علم که کسب کرده است الهام گرفته و متحرک شده است به طوری که اکنون اعتماد به نفسش بیشتر شده و آینده اش را روشن می نگرد.
مدبر معتقد است که دیگر جوانان هم می توانند روی پای خودشان بیاستند و متکی به دیگران نباشند.
او با لحن مطمینانهء می گوید که داشتن پشت کار، فکر کردن به منافع ملی تا منافع شخصی، افکار مثبت و وحدت در میان جوانان در افغانستان می تواند کشور را به مسیر صلح و ثبات سوق بدهد.
به نظر مدبر اکنون وقتش فرا رسیده است که فصل جدیدی برای یک افغانستان جدید آغاز شود:
« این حقیقت که اکنون بسیاری از جوانان و مردم به فراگیری علم و دانش روی می آورند و می خواهند برایشان یک زندگی مرفه و مسالمت آمیز داشته باشند، امیدواری برای یک افغانستان با ثبات را بیشتر می سازد. من به این باورم که افغانستان با تجربهء دشوار که داشته است، می تواند یک آینده روشن را تجربه کند.»
گزارش از مصطفی صدیقی
این سخن در مورد عزیز مدبر جوان 23 ساله و مستعد افغان صدق می کند.
مدبر که به گفتهء خودش از یک پدر و مادر بی سواد به دنیا آمده است، یک آروزی بزرگ را همواره در ذهنش می پرورانید: تحصیل در ایالات متحده امریکا و کسب یک درجهء تحصیلی معتبر.
اما او فکر می کرد که شاید این آرزویش خیلی آرمانگرایانه باشد و تحققش هم دشوار.
شاید همهء کاینات دست به کار شدند تا او به این مقصدش نایل آید.
وضعیت دگرگون شد به گونهء که سرنوشت مدبر را متحول ساخت.
خلاف تصور او، درسال 2006 میلادی بود که پوهنتون امریکایی افغانستان در غرب نه بلکه در غرب کابل تاسیس شد، یک نهاد غیر انتفاعی که اکنون بیش از هفت صد و پنجاه محصل در آن در رشته های مختلف به شمول علوم سیاسی، علوم کمپوتر و تکنالوژی معلوماتی، مدیریت و تجارت مشغول فرا گیری دانش استند.
این خبر برای مدبر آن چنان ترغیب کننده و دلگرم کننده بود که به گفتهء خود او از سر شوق و خوشوقتی در لباسش نمی گنجید.
اما این که چگونه باید به این پوهنتون دسترسی پیدا می کرد، پرسشی بود که ذهن مدبر را مشغول ساخته بود.
او در صحبت تیلفونی به رادیو آزادی گفت که برای رسیدن به هدفش مجبور بود هفت خوان رستم را پشت سر بگذارد:
« دو مشکل اساسی در مقابلم موجود بودند. یکی باید زبان انگلیسی می دانستم و دوم این که باید فیس پوهنتون را می پرداختم که از توان والدینم بیرون بود. اما تلاش کردم و رفتم به کورس انگلیسی و ظرف یک سال زبان را فرا گرفتم و توانستم امتحان شمولیت در پوهنتون را سپری کنم. اما پول نداشتم که تحصیلم را آغاز کنم.»
به گفتهء مدبر او مجبور بود پول هنگفتی بپردازد: حدود یکصد و پنجاه هزار افغانی معادل بیش از سه هزار دالر امریکایی در یک سمستر که چیزی در حدود چهار ماه طول می کشد، پول که به گفتهء خودش از پرداخت آن عاجز بود.
اما او امیدش را از دست نداد و با عزم راسخ این گونه که بیان می کند به پیش رفت:
« من با مدیریت پوهنتون صحبت کردم و از مشکل اقتصادیم سخن گفتم. ایشان نام و نتایج امتحانم را یادداشت کردند. بعد، ظرف یک هفته برایم تیلفون کردند و به من خبر دادند که برایم سکالرشپ دادند به این معنی که دیگر مجبور نبودم برای درس خواندن در آنجا پول بپردازم.»
بلی! او در پوهنتون پذیرفته شد و از سال 2009 میلادی تا اکنون در رشتهء علوم سیاسی درس می خواند.
مدبر می گوید که پوهنتون امریکایی افغانستان زندگی او را در جهت مثبت متحول ساخته است: او اکنون می تواند با فصاحت به زبان انگلیسی صحبت کند، چندین صنف مدیریت عصری را گرفته و دانش سیاسی موثر کسب کرده است که همه دست به دست هم داده و به گفتهء خود مدبر او را کمک خواهد کرد تا در آینده یک رهبر جدید با یک جهان بینی نو شود.
اما او چی تغییر را می تواند در آینده افغانستان به میان بیاورد؟
مدبر معتقد است که اغلب حکومت ها در افغانستان در گرو افراد، گروه ها و حلقات خاص بوده و بیشتر فرد محور بوده اند تا مردم سالار، به طوری که صدای مردم عادی به خصوص جوانان آنچنان که باید، در آنها انعکاس نیافته است.
براساس ارقام برخی از گزارش ها، بیش از شصت درصد جمعیت افغانستان زیر سن بیست و پنج سال است.
بسیاری از جوانان در افغانستان شکایت دارند که رهبران سنتی که به نحوی در طول بیش از سه دهه در قدرت بوده اند، تلاش کرده اند تا نقش جوانان کم رنگ باشد.
برخی ازیشان در صحبت با رادیو آزادی به این باورند که این رهبران از موجودیت جوانان که با دانش و تکنالوژی عصری مجهز شده اند، نگرانی دارند و آنان را تهدید برای خود تلقی می کنند.
مدبر به این باور است که اگر حکومت افغانستان می خواهد که واقعاً روی پای خودش بیاستد و اتکایش روی جامعه بین المللی کاهش یابد، باید روی نسل جوان بیشتر سرمایه گذاری کند.
او با کسب دانش و مدیریت جدید می خواهد نقش خودش را در تغییر و اصلاح جامعه بازی کند:
« تمرکز قدرت بر محور فردی باید از بین برده شود. نظام باید به میان بیاید که سالم باشد و مردم در آن سرنوشت شان را رقم بزنند. من همواره درین مورد فکر کرده ام که چگونه می شود یک آینده روشن و یک نظام سالم در افغانستان بوجود بیاید. اگر فرصت برایم مساعد شود، رسیدن به این هدف یکی از اهداف اصلیم است.»
مدبر روی این مقوله تاکید می کند که هیچ چیز ناممکن نیست.
او می گوید: از علم که کسب کرده است الهام گرفته و متحرک شده است به طوری که اکنون اعتماد به نفسش بیشتر شده و آینده اش را روشن می نگرد.
مدبر معتقد است که دیگر جوانان هم می توانند روی پای خودشان بیاستند و متکی به دیگران نباشند.
او با لحن مطمینانهء می گوید که داشتن پشت کار، فکر کردن به منافع ملی تا منافع شخصی، افکار مثبت و وحدت در میان جوانان در افغانستان می تواند کشور را به مسیر صلح و ثبات سوق بدهد.
به نظر مدبر اکنون وقتش فرا رسیده است که فصل جدیدی برای یک افغانستان جدید آغاز شود:
« این حقیقت که اکنون بسیاری از جوانان و مردم به فراگیری علم و دانش روی می آورند و می خواهند برایشان یک زندگی مرفه و مسالمت آمیز داشته باشند، امیدواری برای یک افغانستان با ثبات را بیشتر می سازد. من به این باورم که افغانستان با تجربهء دشوار که داشته است، می تواند یک آینده روشن را تجربه کند.»
گزارش از مصطفی صدیقی
