با بیرون رفتن قوای خارجی از افغانستان، تخمین می شود که مصارف اردو و قوای امنیتی افغانستان به ملیاردها دالر برسد.
برای تهیه این مصارف حکومت افغانستان می خواهد بر معادن این کشور اتکا نماید، ولی یک تعداد مردم شک دارند که این ذخائر بتواند در کوتاه مدت راه را برای حل مشکلات اقتصادی و امنیتی افغانستان باز نماید.
حکومت افغانستان سعی دارد که با استخراج معادن اقتصاد این کشور را بهتر بسازد. اما ذخایر زیر زمینی با ثروت نقدی که در بانک می باشد، فرق دارد.
تشخیص، استخراج، پیشبرد کار، انتقال و فروش این ذخایر به سرمایه و وقت زیاد نیاز دارد که برای افغانستان کار آسان نیست، زیرا کشورهای خارجی تصمیم گرفته اند که تا ختم سال 2014 قوای نظامی خود را از افغانستان خارج کنند و افغانستان در ساحه امنیتی مسوولیت را به عهده می گیرد.
بعضی ها به این نظر اند که حتی اگرعواید دیگر افغانستان مصارف اردو و پولیس را فراهم بسازد، باز هم درآمد از ذخایر طبعی اقتصاد این کشور را به پا ایستاده کرده نمی تواند، زیرا شورشیان بر این تاسیسات حمله می کنند و در راه کار آن مشکلات ایجاد می کنند.
این عمل همچنان سرمایه گذاران را که می خواهند در این معادن سرمایه گذاری کنند، نیز تا حدی دل سرد می سازد.
خبرگزاری رویترز در این رابطه سخنان رییس مرکز تحقیقات سیاسی در کابل توماس ریتیگ را اقتباس کرده است که می گوید:
« معادن در افغانستان می توانند عواقب دو طرفه داشته باشند.»
به گفته آقای ریتیگ این درست است که معادن در افغانستان زیاد است، اما حضور معادن حتمی نیست که زندگی مردم عادی افغانستان را بهتر بسازد و شاید سبب جارو جنجال هم شود.
استاد فاکولته اقتصاد در پوهنتون کابل حمیدالله فاروقی هم به این نظر است که اگر از معادن درست استفاده نشود و حکومت ضعیف باشد، داشتن معادن مشکلات ایجاد می کند.
مقامات افغان عقیده دارند که افغانستان معادن سرشار مس، آهن، تیل، گاز، طلا، نقره و دیگر فلزات گران بها دارد که در آمد سالانه آنها به 3 و نیم ملیارد دالر خواهد رسید. هم اکنون هم بعضی از کشورهای خارجی مانند چین تعهدات ملیاردها دالر را برای استخراج معدن مس و دیگر معادن افغانستان امضا کرده است.
چین همچنان تعهد نموده است که در کار استخراج معدن مس عینک تعداد زیاد افغان ها را استخدام می کند و پرسونل مسلکی افغان را تعلیم می دهد.
اما یک تعداد از کارشناسان به این نظر اند که پروژه های کوچک به صدها ملیون دالر نیاز دارند و برای پروژه های بزرگ ملیاردها دار نیاز می باشد،
اما با نبود امنیت، شرکت های کلان فعلاً جراًت نمی کنند که در این کشور سرمایه گذاری کنند.
سازمان ملل متحد هم می گوید که خشونت ها در افغانستان اخیراً بیشتر شده است.
اما با آن هم استاد فاکولته اقتصاد در پوهنتون کابل حمیدالله فاروقی می گوید: اگر یک سیاست درست برای استفاده این ثروت های طبعی وجود داشته باشد، استفاده از آن می تواند سبب ثبات اقتصادی و سیاسی و تامین امنیت در این کشور گردد.
به گفته آقای فاروقی اکنون آینده معادن افغانستان بیشتر وابسته به آنست که قوای خارجی با بیرون رفتن از افغانستان چه نوع یک نظام را به میراث می گذارند. اگر این نظام سالم و عاری از فساد باشد، داشتن معادن آینده روشنی را برای افغانستان تامین خواهد کرد، در غیر آن افغانستان را به یک ماجرای دیگر روبرو خواهد کرد.
برای تهیه این مصارف حکومت افغانستان می خواهد بر معادن این کشور اتکا نماید، ولی یک تعداد مردم شک دارند که این ذخائر بتواند در کوتاه مدت راه را برای حل مشکلات اقتصادی و امنیتی افغانستان باز نماید.
حکومت افغانستان سعی دارد که با استخراج معادن اقتصاد این کشور را بهتر بسازد. اما ذخایر زیر زمینی با ثروت نقدی که در بانک می باشد، فرق دارد.
تشخیص، استخراج، پیشبرد کار، انتقال و فروش این ذخایر به سرمایه و وقت زیاد نیاز دارد که برای افغانستان کار آسان نیست، زیرا کشورهای خارجی تصمیم گرفته اند که تا ختم سال 2014 قوای نظامی خود را از افغانستان خارج کنند و افغانستان در ساحه امنیتی مسوولیت را به عهده می گیرد.
بعضی ها به این نظر اند که حتی اگرعواید دیگر افغانستان مصارف اردو و پولیس را فراهم بسازد، باز هم درآمد از ذخایر طبعی اقتصاد این کشور را به پا ایستاده کرده نمی تواند، زیرا شورشیان بر این تاسیسات حمله می کنند و در راه کار آن مشکلات ایجاد می کنند.
این عمل همچنان سرمایه گذاران را که می خواهند در این معادن سرمایه گذاری کنند، نیز تا حدی دل سرد می سازد.
خبرگزاری رویترز در این رابطه سخنان رییس مرکز تحقیقات سیاسی در کابل توماس ریتیگ را اقتباس کرده است که می گوید:
« معادن در افغانستان می توانند عواقب دو طرفه داشته باشند.»
به گفته آقای ریتیگ این درست است که معادن در افغانستان زیاد است، اما حضور معادن حتمی نیست که زندگی مردم عادی افغانستان را بهتر بسازد و شاید سبب جارو جنجال هم شود.
استاد فاکولته اقتصاد در پوهنتون کابل حمیدالله فاروقی هم به این نظر است که اگر از معادن درست استفاده نشود و حکومت ضعیف باشد، داشتن معادن مشکلات ایجاد می کند.
مقامات افغان عقیده دارند که افغانستان معادن سرشار مس، آهن، تیل، گاز، طلا، نقره و دیگر فلزات گران بها دارد که در آمد سالانه آنها به 3 و نیم ملیارد دالر خواهد رسید. هم اکنون هم بعضی از کشورهای خارجی مانند چین تعهدات ملیاردها دالر را برای استخراج معدن مس و دیگر معادن افغانستان امضا کرده است.
چین همچنان تعهد نموده است که در کار استخراج معدن مس عینک تعداد زیاد افغان ها را استخدام می کند و پرسونل مسلکی افغان را تعلیم می دهد.
اما یک تعداد از کارشناسان به این نظر اند که پروژه های کوچک به صدها ملیون دالر نیاز دارند و برای پروژه های بزرگ ملیاردها دار نیاز می باشد،
اما با نبود امنیت، شرکت های کلان فعلاً جراًت نمی کنند که در این کشور سرمایه گذاری کنند.
سازمان ملل متحد هم می گوید که خشونت ها در افغانستان اخیراً بیشتر شده است.
اما با آن هم استاد فاکولته اقتصاد در پوهنتون کابل حمیدالله فاروقی می گوید: اگر یک سیاست درست برای استفاده این ثروت های طبعی وجود داشته باشد، استفاده از آن می تواند سبب ثبات اقتصادی و سیاسی و تامین امنیت در این کشور گردد.
به گفته آقای فاروقی اکنون آینده معادن افغانستان بیشتر وابسته به آنست که قوای خارجی با بیرون رفتن از افغانستان چه نوع یک نظام را به میراث می گذارند. اگر این نظام سالم و عاری از فساد باشد، داشتن معادن آینده روشنی را برای افغانستان تامین خواهد کرد، در غیر آن افغانستان را به یک ماجرای دیگر روبرو خواهد کرد.
