در حالیکه ده سال از جنگ به رهبری امریکا در افغانستان می گذرد، بیشتر توجه و تمرکز بر آنست که امریکا برای چی مدت دیگر می خواهد در این منطقه حضور داشته باشد. اما پرسشی که تا هنوز به آن جواب داده نشده، اینست که بعد از خروج امریکا از منطقه بالاخره کی از این اوضاع منفعت خواهد برد.
اتحادیهء اروپا و امریکا در مرحلهء اخیر ماموریت شان قرار دارند. روسیه، هند و دیگر قدرت های نزدیک منطقوی نسبت عدم موجودیت ظرفیت های لازم یا دلایل دیگر نتوانسته اند در منطقه نفوذ شان را قایم سازند. اما چین به مثابهء یک قدرت در حال توسعه با آنکه نمی خواهد پایش در یک منازعهء خارجی بند شود، از منافعش در افغانستان دست بر نمی دارد و به طور استوار در همسایه گی آن کشور قرار دارد.
کمپنی های چینایی در افغانستان به طور قابل ملاحظه یی سرمایه گزاری نموده، در امر استخراج معدن مس عینک و به تعقیب آن در بهره برداری از معادن نفت در حوزهء شمال آن کشور سرمایه گزاری کرده اند. گرچه کمپنی های چینایی از اشتراک درمرحلهء اخیر داواطلبی معدن آهن حاجی گک در بامیان خود داری کرده اند، با آن هم کمپنی های چینایی در سکتور مخابرات، راه و سرک سازی و اعمار خط آهن که افغانستان را با منطقه وصل می کند، باز سازی و توسعهء تاسیسات زیربنایی در این کشور سرمایه گزاری کرده است.
نشریهء فارن پالیسی می نویسد:
چین در سکتور امنیتی افغانستان زیاد سرمایه گزاری نکرده است. در این عرصه پیکنگ بیشتر بر تلاش های ناتو حساب کرده، بر حمایت از متحد نزدیکش اسلام آباد اتکا می کند.
نشریهء فارن پالیسی از یک مقام ارشد حکومت افغانستان نقل قول می کند که گفته است، چین ظاهراً در مناطقی سرمایه گزاری می کند که به پاکستان نزدیک باشد. در اظهارات وی این استدلال موجود است، اگر در این مناطق به کمپنی های چینایی پروژه داده شود، مناطق مذکور از امنیت نسبی بر خوردار شده، امور پروژه ها نیز پیشبرده خواهد شد.
به نظر می رسد در پالیسی خارجی چین در مورد افغانستان، پاکستان نقش محوری را دارد. روابط چین و پاکستان مستحکم بوده، آن ها در زمینهء تجارت، اسلحه اتمی و مبارزه با قاچاق مواد مخدر همکاری نزدیک داشته، در مقابل بازیگر دیگر منطقوی، هندوستان موقف مشترک را اتخاذ کرده اند.
نشریهء فارن پالیسی می نویسد:
چین که در افغانستان یک بازیگر غیر فعال سیاسی شمرده می شود، نمی خواهد نفوذش را در منطقه توسعه بخشد. میدان را به متحد نزدیکش پاکستان گذاشته است تا نقش اساسی را بازی کند.
چین نمی خواهد در منازعه افغانستان مداخله کند و با طرفداری یکی از جوانب، هراس دارد بهانهء را دراختیار تند روان ایالت شینجین قرار دهد.
چین به این باور است که شکست ناتو در افغانستان به نفع آن کشور و پیروزی ناتو به ضرر چین می باشد. همچنان یک تعداد به این باور اند که در مسالهء افغانستان هیچکس برنده نخواهد شد و این کشور قبرستان امپراتوری ها بوده است.
نشریهء فارن پالیسی می نویسد:
چین با درنظرداشت این نکته سرمایه گزاری در امر بازسازی را انتخاب کرده است. تصور می کند با سرمایه گزاری در بخش ملکی، منافع دراز مدت پیکنگ را حفظ کند. چین در تلاش های تامین امنیت افغانستان به خاطری بی تفاوتی را اتخاذ کرده است، نمی داند واشینگتن چه بازی را در افغانستان پیش می برد.
چین معقول می داند که با درنظرداشت دوام این بازی به سرمایه گزاری در بخش های مشخص دوام دهد. سرمایه گزاری های چین در امر بازسازی افغانستان مساعدت به اهداف غرب نه، بلکه برای تامین اهداف دراز مدت چین، زمانی که نیرو های خارجی از افغانستان خارج شوند صورت می گیرد.
اتحادیهء اروپا و امریکا در مرحلهء اخیر ماموریت شان قرار دارند. روسیه، هند و دیگر قدرت های نزدیک منطقوی نسبت عدم موجودیت ظرفیت های لازم یا دلایل دیگر نتوانسته اند در منطقه نفوذ شان را قایم سازند. اما چین به مثابهء یک قدرت در حال توسعه با آنکه نمی خواهد پایش در یک منازعهء خارجی بند شود، از منافعش در افغانستان دست بر نمی دارد و به طور استوار در همسایه گی آن کشور قرار دارد.
کمپنی های چینایی در افغانستان به طور قابل ملاحظه یی سرمایه گزاری نموده، در امر استخراج معدن مس عینک و به تعقیب آن در بهره برداری از معادن نفت در حوزهء شمال آن کشور سرمایه گزاری کرده اند. گرچه کمپنی های چینایی از اشتراک درمرحلهء اخیر داواطلبی معدن آهن حاجی گک در بامیان خود داری کرده اند، با آن هم کمپنی های چینایی در سکتور مخابرات، راه و سرک سازی و اعمار خط آهن که افغانستان را با منطقه وصل می کند، باز سازی و توسعهء تاسیسات زیربنایی در این کشور سرمایه گزاری کرده است.
نشریهء فارن پالیسی می نویسد:
چین در سکتور امنیتی افغانستان زیاد سرمایه گزاری نکرده است. در این عرصه پیکنگ بیشتر بر تلاش های ناتو حساب کرده، بر حمایت از متحد نزدیکش اسلام آباد اتکا می کند.
نشریهء فارن پالیسی از یک مقام ارشد حکومت افغانستان نقل قول می کند که گفته است، چین ظاهراً در مناطقی سرمایه گزاری می کند که به پاکستان نزدیک باشد. در اظهارات وی این استدلال موجود است، اگر در این مناطق به کمپنی های چینایی پروژه داده شود، مناطق مذکور از امنیت نسبی بر خوردار شده، امور پروژه ها نیز پیشبرده خواهد شد.
به نظر می رسد در پالیسی خارجی چین در مورد افغانستان، پاکستان نقش محوری را دارد. روابط چین و پاکستان مستحکم بوده، آن ها در زمینهء تجارت، اسلحه اتمی و مبارزه با قاچاق مواد مخدر همکاری نزدیک داشته، در مقابل بازیگر دیگر منطقوی، هندوستان موقف مشترک را اتخاذ کرده اند.
نشریهء فارن پالیسی می نویسد:
چین که در افغانستان یک بازیگر غیر فعال سیاسی شمرده می شود، نمی خواهد نفوذش را در منطقه توسعه بخشد. میدان را به متحد نزدیکش پاکستان گذاشته است تا نقش اساسی را بازی کند.
چین نمی خواهد در منازعه افغانستان مداخله کند و با طرفداری یکی از جوانب، هراس دارد بهانهء را دراختیار تند روان ایالت شینجین قرار دهد.
چین به این باور است که شکست ناتو در افغانستان به نفع آن کشور و پیروزی ناتو به ضرر چین می باشد. همچنان یک تعداد به این باور اند که در مسالهء افغانستان هیچکس برنده نخواهد شد و این کشور قبرستان امپراتوری ها بوده است.
نشریهء فارن پالیسی می نویسد:
چین با درنظرداشت این نکته سرمایه گزاری در امر بازسازی را انتخاب کرده است. تصور می کند با سرمایه گزاری در بخش ملکی، منافع دراز مدت پیکنگ را حفظ کند. چین در تلاش های تامین امنیت افغانستان به خاطری بی تفاوتی را اتخاذ کرده است، نمی داند واشینگتن چه بازی را در افغانستان پیش می برد.
چین معقول می داند که با درنظرداشت دوام این بازی به سرمایه گزاری در بخش های مشخص دوام دهد. سرمایه گزاری های چین در امر بازسازی افغانستان مساعدت به اهداف غرب نه، بلکه برای تامین اهداف دراز مدت چین، زمانی که نیرو های خارجی از افغانستان خارج شوند صورت می گیرد.
