کمبود آب پاک و کافی در ولایت سمنگان یکی از جدی ترین معضلات اجتماعی این ولایت به شمار می رود که مردم از نسل به نسلی با این مشکل دست و پنجه نرم می کنند.
گفته می شود کمتر مردمی در این ولایت آنهم در روستاهای دور دست دسترسی به آبی که از چشمه سارها و چاه ها تامین شود دارند و دیگر همه از آب جوی ها و گنداب ها که مردم آن را کثیف و آلوده به کثافات می دانند استفاده می کنند.
آلودگی این آب که همه از آن در فغان اند، شهریان ایبک مرکز ولایت سمنگان را بیشتر از همه به فغان آورده است زیرا این شهر فقط یک جوی دارد که آن را دریا می گویند و عده از مردم آنرا قصداً آلوده به کثافات می نمایند.
یعنی در آن موتر، فرش، ظرف و حیوانات را می شویند. آب بازی می کنند و آب رو های تشناب و خانه های شان را هم در آن رها می کنند.
مردم می گویند، این کار دوامدار هست و هیچگاهی مردمی که اینگونه، یگانه آب آشامیدنی یک شهر را آلوده می کنند دست ازین گناه برنمیدارند و دولت هم خیالش نیست که مردم چه عذابی می کشند.
زین الدین یک تن از همین مردم است که می گوید:
«دریای سمنگان که از ارتفاعات بلند کوهای روی دوآب به سوی شهر ایبک سرازیر می شود از همان نقطه آغازین تا رسیدن به شهر ایبک آلوده شدن جریان دارد و متاسفانه در شهر ایبک مردم در این آب از جان شویی تاموتو شویی می کنند و هیچ فکر نمی کنند که کسی از این آب استفاده می کند یانه چون آب خیلی کم یعنی یک آسیاب آب هم نیست حجم آلودگی آن به وضاحت دیده می شود و مردم مجبور از آن استفاده می کنند.»
محمد صدیق عزیزی سخنگوی والی سمنگان در جواب به این سوال از رادیو آزادی که چرا از آلوده شدن دریا جلوگیری به عمل نمی آید گفت:
«در رابطه به این موضوع کمسیونی موظف هست که باید از آلوده شدن آب جلوگیری کند ولی از این که آب کم است بازهم از آلوده شدن آن جلوگیری لازم شده نمی تواند.»
اما مردم می گویند، هیچ هشدار یا فشار وجود ندارد که کسی از آن بترسد و دست از آلوده کردن آب بردارد.
بشیر احمد غزالی
گفته می شود کمتر مردمی در این ولایت آنهم در روستاهای دور دست دسترسی به آبی که از چشمه سارها و چاه ها تامین شود دارند و دیگر همه از آب جوی ها و گنداب ها که مردم آن را کثیف و آلوده به کثافات می دانند استفاده می کنند.
آلودگی این آب که همه از آن در فغان اند، شهریان ایبک مرکز ولایت سمنگان را بیشتر از همه به فغان آورده است زیرا این شهر فقط یک جوی دارد که آن را دریا می گویند و عده از مردم آنرا قصداً آلوده به کثافات می نمایند.
یعنی در آن موتر، فرش، ظرف و حیوانات را می شویند. آب بازی می کنند و آب رو های تشناب و خانه های شان را هم در آن رها می کنند.
مردم می گویند، این کار دوامدار هست و هیچگاهی مردمی که اینگونه، یگانه آب آشامیدنی یک شهر را آلوده می کنند دست ازین گناه برنمیدارند و دولت هم خیالش نیست که مردم چه عذابی می کشند.
زین الدین یک تن از همین مردم است که می گوید:
«دریای سمنگان که از ارتفاعات بلند کوهای روی دوآب به سوی شهر ایبک سرازیر می شود از همان نقطه آغازین تا رسیدن به شهر ایبک آلوده شدن جریان دارد و متاسفانه در شهر ایبک مردم در این آب از جان شویی تاموتو شویی می کنند و هیچ فکر نمی کنند که کسی از این آب استفاده می کند یانه چون آب خیلی کم یعنی یک آسیاب آب هم نیست حجم آلودگی آن به وضاحت دیده می شود و مردم مجبور از آن استفاده می کنند.»
محمد صدیق عزیزی سخنگوی والی سمنگان در جواب به این سوال از رادیو آزادی که چرا از آلوده شدن دریا جلوگیری به عمل نمی آید گفت:
«در رابطه به این موضوع کمسیونی موظف هست که باید از آلوده شدن آب جلوگیری کند ولی از این که آب کم است بازهم از آلوده شدن آن جلوگیری لازم شده نمی تواند.»
اما مردم می گویند، هیچ هشدار یا فشار وجود ندارد که کسی از آن بترسد و دست از آلوده کردن آب بردارد.
بشیر احمد غزالی
