کمسیون مستقل حقوق بشر افغانستان با سروی تازه یی که در مورد اطفال انجام داده از افزایش خشونت ها و عدم دسترسی اطفال به تعلیم و تربیه و خدمات صحی و تجاوزات جنسی بر آنان ابراز نگرانی نموده ارقام تکان دهنده یی را ارایه کرده است.
خانم حمیده برمکی مسوول بخش اطفال این کمسیون به روز دوشنبه در یک نشست خبری گفت، افزون بر عدم دسترسی اطفال به خدمات صحی و اعتیاد ده ها هزار طفل به مواد مخدر، افزایش تجاوزات جنسی بر اطفال نگرانی این کمسیون را بیشتر نموده است.
خانم برمکی همچنان گفت:
«در شش ماه اول 1389 ما با حدود 2800 طفل مصاحبه داشتیم که در حدود 12.5 درصد این ها هنوز هم حق دستررسی به تعلیم و تربیه را ندارند، 7 درصد در مناطق شهری و 30 درصد در مناطق روستای به خدمات صحی دستررسی ندارند. 80 درصد کلینیک های که در سطح افغانستان وجود دارد تسهیلات لازم صحی را در خود ندارد.»
به باور خانم برمکی، ازدواج های زود هنگام اطفال با تفاوت های سنی تا حدود 30 سال و بالاتر از آن مورد دیگری است که از میان 2800 طفلی که مصاحبه با آنها صورت گرفته 129 تن آنان مجبور به این ازدواج ها شده اند.
خانم برمکی می گوید، کمسیون مستقل حقوق بشر با توجه به افزایش این همه خشونت ها و عدم دسترسی اطفال به حقوق بشری از تمام نهاد های دولتی و غیر دولتی و آنهایی که در گیر جنگ اند خواست، تا اطفال را که قشر آسیب پذیر جامعه اند در محراق توجه قرار داده در رهایی آنها ازین چالش ها مساعدت نمایند.
اطفال نه تنها در دهات بلکه در مراکز شهر ها نیز مجبور به انجام دادن کار های شاقه اند و نبود شغل مناسب به بزرگان فامیل، شماری از آنها را واداشته تا با ترک مکتب در پی لقمه نانی بگردند که این دو طفل نیر از آنجمله اند:
«نام من احمد است، هم کار می کنم و هم مکتب می روم. در آهنگری کار می کنیم درست است کار من مشکل است ولی مشکلات اقتصادی دارم چه کنم.»
«نام من فرید است، فلز کاری می کنم، روز های صبح وقت می آیم تا شب کار می کنیم. هوا نیز سرد است نمی توانم مکتب بروم.»
شماری از کارشناسان امور اجتماعی به این نظر اند، عوامل اصلی در نبود شغل به مردم افغانستان است، به باور آنها فامیل که عاید مناسب داشته باشد اطفال خود را نمی گذارد از نعمت تعلیم و صحت کامل محروم گردد و اجرای کار های شاقه توسط اطفال، آسیب بزرگ اجتماعی است که عواقب ناگواری در پی خواهد داشت.
فیض الله قرداش
خانم حمیده برمکی مسوول بخش اطفال این کمسیون به روز دوشنبه در یک نشست خبری گفت، افزون بر عدم دسترسی اطفال به خدمات صحی و اعتیاد ده ها هزار طفل به مواد مخدر، افزایش تجاوزات جنسی بر اطفال نگرانی این کمسیون را بیشتر نموده است.
خانم برمکی همچنان گفت:
«در شش ماه اول 1389 ما با حدود 2800 طفل مصاحبه داشتیم که در حدود 12.5 درصد این ها هنوز هم حق دستررسی به تعلیم و تربیه را ندارند، 7 درصد در مناطق شهری و 30 درصد در مناطق روستای به خدمات صحی دستررسی ندارند. 80 درصد کلینیک های که در سطح افغانستان وجود دارد تسهیلات لازم صحی را در خود ندارد.»
به باور خانم برمکی، ازدواج های زود هنگام اطفال با تفاوت های سنی تا حدود 30 سال و بالاتر از آن مورد دیگری است که از میان 2800 طفلی که مصاحبه با آنها صورت گرفته 129 تن آنان مجبور به این ازدواج ها شده اند.
خانم برمکی می گوید، کمسیون مستقل حقوق بشر با توجه به افزایش این همه خشونت ها و عدم دسترسی اطفال به حقوق بشری از تمام نهاد های دولتی و غیر دولتی و آنهایی که در گیر جنگ اند خواست، تا اطفال را که قشر آسیب پذیر جامعه اند در محراق توجه قرار داده در رهایی آنها ازین چالش ها مساعدت نمایند.
اطفال نه تنها در دهات بلکه در مراکز شهر ها نیز مجبور به انجام دادن کار های شاقه اند و نبود شغل مناسب به بزرگان فامیل، شماری از آنها را واداشته تا با ترک مکتب در پی لقمه نانی بگردند که این دو طفل نیر از آنجمله اند:
«نام من احمد است، هم کار می کنم و هم مکتب می روم. در آهنگری کار می کنیم درست است کار من مشکل است ولی مشکلات اقتصادی دارم چه کنم.»
«نام من فرید است، فلز کاری می کنم، روز های صبح وقت می آیم تا شب کار می کنیم. هوا نیز سرد است نمی توانم مکتب بروم.»
شماری از کارشناسان امور اجتماعی به این نظر اند، عوامل اصلی در نبود شغل به مردم افغانستان است، به باور آنها فامیل که عاید مناسب داشته باشد اطفال خود را نمی گذارد از نعمت تعلیم و صحت کامل محروم گردد و اجرای کار های شاقه توسط اطفال، آسیب بزرگ اجتماعی است که عواقب ناگواری در پی خواهد داشت.
فیض الله قرداش
