کارشناسان می گویند که خانه های بزرگ با زرق و برق خاص در کابل نمونهء فساد اداری گسترده در ادارهء کابل می باشد و کوشش های صلح در افغانستان را به مشکل رو به رو می سازد.
خانه های مجلل چند منزله با سنگ های رنگارنگ و ستلایت های بزرگ در بام های شان در کابل بنام قصرهای تریاک یاد می شوند و به نظر مردم صرف کسانی می توانند چنین خانه ها را آباد کنند که در جنایات و فساد اداری دست دارند.
اکثریت این خانه ها در شیرپور اعمار شده اند، که اکنون مردم عام کابل نام شیرچور را بالای آن گذاشته اند.
نادر نادری از کمسیون مستقل حقوق بشر افغانستان می گوید، قضایای مانند شیرپور در بین مردم چنین احساس ایجاد کرده است که با چنین نوع یک فرهنگ معافیت در رده های بالای حکومت، چه گونه می توانند از این حکومت حمایت کنند.
به گفته آقای نادری، غصب غیر قانونی زمین ها و اعمار خانه های مجلل و بلند منزل ها به گفته مردم عام تیشه طالبان را دسته می دهد و آنها مردم را تشویق می کنند که از چنین یک حکومت فاسد رو بگردانند.
از سوی دیگر در 30 سال جنگ مشکلات زمین در افغانستان زیاد بوده است، چه بخاطر خشک سالی و چه هم بخاطر ویرانی. از این رو یک تعداد زیاد مردم در شهرها تمرکز کرده اند.
بیش از 5 ملیون مهاجر افغان به وطن برگشته اند و شهر کابل که برای چند صد هزار نفر اعمار شده بود، اکنون بیش از 4 و نیم ملیون نفوس دارد.
برای شهر کابل ماستر پلان جدید ترتیب شده و در وزارت انکشاف شهری وجود دارد، اما کارمندان این وزارت می گویند که اعمار بلند منزل های بدون نقشه که به زورمندان تعلق دارند، عملی شدن این پلان را نیز به مشکل رو به رو ساخته است، زیرا بعضی از این بناها در محلاتی اعمار شده اند که طبق ماستر پلان جدید باید مناطق مسکونی باشند.
ثروتمند شدن یک تعداد خاص از یک سو و آمدن شرکت های امنیتی خارجی و موسسات دیگر شرایط زیست را در کابل برای مردم عام ناممکن ساخته است، داشتن خانه شخصی برای مردم عام اکنون امکان پذیر نیست، زیرا نرخ خانه ها بیش از حد بلند رفته است.
یک کارمند وزارت انکشاف شهری عبدالواسع رحیم می گوید که تنها در یک سال گذشته نرخ خانه ها 50 فیصد بلند رفته است.
به نوشتهء خبرگزاری فرانس پرس، کرایه خانه ها هم در کابل به اندازهء زیاد می باشد که مردم عام توان زیستن در آنها را ندارند.
از سال 2001 تا اکنون یعنی بعد از سقوط نظام طالبان تا حال، 40 ملیارد دالر کمک به افغانستان سرازیر شده که صدها ملیون آن برای مصارف خانه و موتر خود خارجیان به مصرف رسیده و مقدار زیاد دیگر آن به شکلی از اشکال حیف و میل شده است.
ادارهء انکشاف بین المللی امریکا یا یو اس اید یک پروژه 5 ساله را روی دست گرفته است که به اساس آن تمام سیستم ملکیت در افغانستان باید منظم شود و حکومت بتواند طبق این پلان بر تقسیم زمین ها کنترول داشته باشد، تا از تکرار غصب زمین ها و تصرف غیر قانونی آنها از سوی زورمندان جلوگیری شود.
اما یک کارمند یو اس اید جیرامو اندرسن می گوید که این پلان شاید به مقاومت یک تعداد از افرادی که در این کار دست دارند و به زور زمین ها را قبضه کرده اند، روبرو خواهد شد.
خانه های مجلل چند منزله با سنگ های رنگارنگ و ستلایت های بزرگ در بام های شان در کابل بنام قصرهای تریاک یاد می شوند و به نظر مردم صرف کسانی می توانند چنین خانه ها را آباد کنند که در جنایات و فساد اداری دست دارند.
اکثریت این خانه ها در شیرپور اعمار شده اند، که اکنون مردم عام کابل نام شیرچور را بالای آن گذاشته اند.
نادر نادری از کمسیون مستقل حقوق بشر افغانستان می گوید، قضایای مانند شیرپور در بین مردم چنین احساس ایجاد کرده است که با چنین نوع یک فرهنگ معافیت در رده های بالای حکومت، چه گونه می توانند از این حکومت حمایت کنند.
به گفته آقای نادری، غصب غیر قانونی زمین ها و اعمار خانه های مجلل و بلند منزل ها به گفته مردم عام تیشه طالبان را دسته می دهد و آنها مردم را تشویق می کنند که از چنین یک حکومت فاسد رو بگردانند.
از سوی دیگر در 30 سال جنگ مشکلات زمین در افغانستان زیاد بوده است، چه بخاطر خشک سالی و چه هم بخاطر ویرانی. از این رو یک تعداد زیاد مردم در شهرها تمرکز کرده اند.
بیش از 5 ملیون مهاجر افغان به وطن برگشته اند و شهر کابل که برای چند صد هزار نفر اعمار شده بود، اکنون بیش از 4 و نیم ملیون نفوس دارد.
برای شهر کابل ماستر پلان جدید ترتیب شده و در وزارت انکشاف شهری وجود دارد، اما کارمندان این وزارت می گویند که اعمار بلند منزل های بدون نقشه که به زورمندان تعلق دارند، عملی شدن این پلان را نیز به مشکل رو به رو ساخته است، زیرا بعضی از این بناها در محلاتی اعمار شده اند که طبق ماستر پلان جدید باید مناطق مسکونی باشند.
ثروتمند شدن یک تعداد خاص از یک سو و آمدن شرکت های امنیتی خارجی و موسسات دیگر شرایط زیست را در کابل برای مردم عام ناممکن ساخته است، داشتن خانه شخصی برای مردم عام اکنون امکان پذیر نیست، زیرا نرخ خانه ها بیش از حد بلند رفته است.
یک کارمند وزارت انکشاف شهری عبدالواسع رحیم می گوید که تنها در یک سال گذشته نرخ خانه ها 50 فیصد بلند رفته است.
به نوشتهء خبرگزاری فرانس پرس، کرایه خانه ها هم در کابل به اندازهء زیاد می باشد که مردم عام توان زیستن در آنها را ندارند.
از سال 2001 تا اکنون یعنی بعد از سقوط نظام طالبان تا حال، 40 ملیارد دالر کمک به افغانستان سرازیر شده که صدها ملیون آن برای مصارف خانه و موتر خود خارجیان به مصرف رسیده و مقدار زیاد دیگر آن به شکلی از اشکال حیف و میل شده است.
ادارهء انکشاف بین المللی امریکا یا یو اس اید یک پروژه 5 ساله را روی دست گرفته است که به اساس آن تمام سیستم ملکیت در افغانستان باید منظم شود و حکومت بتواند طبق این پلان بر تقسیم زمین ها کنترول داشته باشد، تا از تکرار غصب زمین ها و تصرف غیر قانونی آنها از سوی زورمندان جلوگیری شود.
اما یک کارمند یو اس اید جیرامو اندرسن می گوید که این پلان شاید به مقاومت یک تعداد از افرادی که در این کار دست دارند و به زور زمین ها را قبضه کرده اند، روبرو خواهد شد.
