روزنامه معتبر گاردین چاپ انگلستان در شماره اخیر خود زیر عنوان "ایران نفوذ سیاسی در افغانستان را از طریق پول خریداری می نماید" مقاله تحلیلی نوشته و می نویسد، روابط عادی همسایگی ایجاب نمی نماید تا سفیر یک کشور پول نقد به رییس دفتر یک رییس جمهور بدهد. برای رییس جمهور کرزی باید نا راحت کننده بوده باشد که در حضور امام علی رحمن رییس جمهور تاجکستان اعتراف کند، او بسته ها یا خریطه های پول از ایران تحفه گرفته است.
آقای کرزی اظهار داشت، این روابط میان همسایه ها است. آقای کرزی در اظهاراتش چنان وانمود ساخت که گویا این رسم است همسایه ها بوجی های پول به یک دیگر اعانه بدهند.
به نوشته روزنامه گاردین، چند نقطه قابل توجه است، اول این که حامد کرزی ادعا کرد، موضوع شفاف است. او همچنان گفت، ایران سالانه یک یا دو بار حدود 700000 یورو به رییس دفتر او می پردازد. به هر حال موضوع یقیناً زمانی می تواند شفاف باشد که مردم افغانستان از آن نفع ببرند و پول پرداخته شده در خزانه دولت ثبت شده باشد.
دوم کرزی از گرفتن پول نقد اعتراف کرد و آن را یک عمل عادی خواند. اما معیار شفافیت این است که پول از طریق بانک انتقال داده شود. این درست است که افغانستان در گذشته فاقد سیستم منظم بانکی بود. اما حالا که بانک ها در افغانستان کاملاً فعال هستند و ایران هم یکی از کشور های کمک کننده به امور باز سازی افغانستان است، ما انتظار نداریم که ایران همه 700 ملیون دالر، جمع پول های اعانه را در بوجی ها به افغانستان تحویل بدهد.
روزنامه گاردین می افزاید، نیویارک تایمز که افشا کننده اول موضوع بود ادعا کرد، داود زی رییس دفتر آقای کرزی پول را در بوجی از فدا حسین مالکی سفیر ایران تسلیم شده است. اما سفارت ایران در کابل و آژانس خبری مهر در تهران هردو موضوع را رد کردند و آنرا توطه عنوان نمودند. آژانس خبری مهر حتی گفت، یک دیپلومات چگونه می تواند در انظار عامه چنین کاری انجام بدهد.
روزنامه گاردین در ادامه مقاله می نویسد، داود زی از سال 2003 میلادی به این طرف، رییس دفتر آقای کرزی است. او قبل از این سفیر افغانستان در تهران بود. در جریان جنگ های داخلی، داود زی از حزب اسلامی بر رهبری حکمتیار که توسط اداره استخبارات پاکستان تمویل می گردد حمایت نمود. حکمتیار یکی از میانجی ها در مذاکره با طالبان است.
خلاصه که همه این عناصر، داود زی را یک متحد غیر عادی برای ایران نشان می دهد، اما همه در یک چیز با هم متحد و شریک هستند و آن، احساسات ضد امریکایی ایران. اما در افغانستان، علاقه مندی ایران را باید در چارچوب جاه طلبی های ایران بحیث یک قدرت منطقوی جستجو نمود.
هدف ایران این است تا منافع امریکا را در منطقه ضعیف بسازد. چنانچه فعالیت های ایران علیه عملیات امریکا در عراق اخیراً در اسناد فاش شده ویکی لیکس توضیح یافته است.
روزنامه گاردین در اخیر این مقاله می نویسد، هدف ایران در افغانستان توسعه نفوذ سیاسی از طریق هزاره های اهل تشیع می باشد. ایران به این گروپ ها روابط نزدیک دارد و برای مبارزات سیاسی آنها پول می دهد.
آقای کرزی اظهار داشت، این روابط میان همسایه ها است. آقای کرزی در اظهاراتش چنان وانمود ساخت که گویا این رسم است همسایه ها بوجی های پول به یک دیگر اعانه بدهند.
به نوشته روزنامه گاردین، چند نقطه قابل توجه است، اول این که حامد کرزی ادعا کرد، موضوع شفاف است. او همچنان گفت، ایران سالانه یک یا دو بار حدود 700000 یورو به رییس دفتر او می پردازد. به هر حال موضوع یقیناً زمانی می تواند شفاف باشد که مردم افغانستان از آن نفع ببرند و پول پرداخته شده در خزانه دولت ثبت شده باشد.
دوم کرزی از گرفتن پول نقد اعتراف کرد و آن را یک عمل عادی خواند. اما معیار شفافیت این است که پول از طریق بانک انتقال داده شود. این درست است که افغانستان در گذشته فاقد سیستم منظم بانکی بود. اما حالا که بانک ها در افغانستان کاملاً فعال هستند و ایران هم یکی از کشور های کمک کننده به امور باز سازی افغانستان است، ما انتظار نداریم که ایران همه 700 ملیون دالر، جمع پول های اعانه را در بوجی ها به افغانستان تحویل بدهد.
روزنامه گاردین می افزاید، نیویارک تایمز که افشا کننده اول موضوع بود ادعا کرد، داود زی رییس دفتر آقای کرزی پول را در بوجی از فدا حسین مالکی سفیر ایران تسلیم شده است. اما سفارت ایران در کابل و آژانس خبری مهر در تهران هردو موضوع را رد کردند و آنرا توطه عنوان نمودند. آژانس خبری مهر حتی گفت، یک دیپلومات چگونه می تواند در انظار عامه چنین کاری انجام بدهد.
روزنامه گاردین در ادامه مقاله می نویسد، داود زی از سال 2003 میلادی به این طرف، رییس دفتر آقای کرزی است. او قبل از این سفیر افغانستان در تهران بود. در جریان جنگ های داخلی، داود زی از حزب اسلامی بر رهبری حکمتیار که توسط اداره استخبارات پاکستان تمویل می گردد حمایت نمود. حکمتیار یکی از میانجی ها در مذاکره با طالبان است.
خلاصه که همه این عناصر، داود زی را یک متحد غیر عادی برای ایران نشان می دهد، اما همه در یک چیز با هم متحد و شریک هستند و آن، احساسات ضد امریکایی ایران. اما در افغانستان، علاقه مندی ایران را باید در چارچوب جاه طلبی های ایران بحیث یک قدرت منطقوی جستجو نمود.
هدف ایران این است تا منافع امریکا را در منطقه ضعیف بسازد. چنانچه فعالیت های ایران علیه عملیات امریکا در عراق اخیراً در اسناد فاش شده ویکی لیکس توضیح یافته است.
روزنامه گاردین در اخیر این مقاله می نویسد، هدف ایران در افغانستان توسعه نفوذ سیاسی از طریق هزاره های اهل تشیع می باشد. ایران به این گروپ ها روابط نزدیک دارد و برای مبارزات سیاسی آنها پول می دهد.
