پیام کنفرانس بن روشن بود: جامعه بین المللی قصد دارند بعد از خروج نیروهای نظامی خارجی، از افغانستان حمایت نمایند و معنی آن این که پروگرام های تربیوی برای نیروهای امنیتی و کمک های بیشتر انکشافی برای افغانستان ادامه می یابد. حد اقل این پیامی بود که توسط یک دسته از نماینده گان قدرتمند 85 کشور و 16 سازمان بین المللی که در کنفرانس به اصطلاح دوم بن گرد هم جمع شده بودند رسانده شد.
اگر تعهد اشتراک کننده گان کنفرانس روی خروج نیروهای خارجی بعد از سال 2014 میلادی از افغانستان متمرکز بود، نبود یا عدم حضور دو بازیگر کلیدی یعنی پاکستان و طالبان در کنفرانس هم محسوس بود.
هیلاری کلنتن وزیر خارجه ایالات متحده امریکا در باره عدم حضور پاکستان در کنفرانس بن گفت:
«البته ما از سهم پاکستان درین کنفرانس می توانستیم مستفید شویم. و با این ارتباط، ایالات متحده امریکا نسبت به هر کس دیگر درین تالار راجع بدست آوردن تصویر دقیق که در حادثه اخیر سرحدی چه اتفاق افتاد بیشتر نگران است.»
پاکستان گفته بود، بعد از حمله تصادفی ماه گذشته نیروهای ناتو بالای دو پسته امنیتی که در نتیجه آن 24 عسکر پاکستانی کشته شدند در کنفرانس بن شرکت نمی کند. اما پاکستان یک بازیگر کلیدی در بحران افغانستان است، زیرا شورشیان در خاک پاکستان پایگاه های مصون دارند. گفته می شود که پاکستان همچنان بالای بعضی گروپ های شورشی مانند گروه حقانی نفوذ دارد و آنها را اداره می نماید، ازین جهت همکاری اسلام آباد برای آوردن آنها در پروسه صلح ضرور است.
جاوید لودین معین وزارت خارجه افغانستان در صحبتی به رادیو آزادی گفت، صرف نظر ازین که در صحنه بزرگتر بین المللی چه اتفاق می افتد، افغانستان و پاکستان به مذاکرات شان در باره امور و مسایل امنیتی ادامه می دهند.
آقای لودین افزود:
«حمایت پاکستان بطور مطلق مهم است، اما ما با آنها درین ارتباط بصورت دوجانبه کار می نمایم. طوری که من گفتم این یک روند دوامدار است. اما عدم شرکت آنها درین کنفرانس روابط دوجانبه ما را متاثر نمی سازد.»
عمر زاخیل وال وزیر مالیه افغانستان در صحبتی با رادیو آزادی گفت، کابل می خواهد روابط خوب اقتصادی با همه همسایه های خود حتی بشمول ایران که به حضور نیروهای خارجی در افغانستان مخالف است داشته باشد.
وزیر مالیه افغانستان افزود:
«ما در سیاست ایالات متحده امریکا با دیگران دخیل نیستیم. ما بهترین روابط را با پاکستان حفظ کرده ایم. ما بهترین روابط را با ایران نگهداشته ایم. ما می خواهیم که بهترین روابط را با دیگران داشته باشیم و ایالات متحده امریکا از چنین چیز حمایت می نماید.»
نسبت موقعیت جغرافیایی، افغانستان یک پل ار تباطی ترانزیت و انتقالات در منطقه است. از طریق افغانستان آسیای میانه با بازار رو به توسعه هند ارتباط مستقیم پیدا می کند.
این کنفرانس 10 سال بعد از کنفرانس اول بن که در آن اساس یک افغانستان جدید گذاشته شد دایر گردید. در کنفرانس دوم بن هرچند تعهد جدید دالر صورت نه گرفت، اما آرزومندی جهان برای کمک این کشور جنگ زده هنوز باقیست.
اگر تعهد اشتراک کننده گان کنفرانس روی خروج نیروهای خارجی بعد از سال 2014 میلادی از افغانستان متمرکز بود، نبود یا عدم حضور دو بازیگر کلیدی یعنی پاکستان و طالبان در کنفرانس هم محسوس بود.
هیلاری کلنتن وزیر خارجه ایالات متحده امریکا در باره عدم حضور پاکستان در کنفرانس بن گفت:
«البته ما از سهم پاکستان درین کنفرانس می توانستیم مستفید شویم. و با این ارتباط، ایالات متحده امریکا نسبت به هر کس دیگر درین تالار راجع بدست آوردن تصویر دقیق که در حادثه اخیر سرحدی چه اتفاق افتاد بیشتر نگران است.»
پاکستان گفته بود، بعد از حمله تصادفی ماه گذشته نیروهای ناتو بالای دو پسته امنیتی که در نتیجه آن 24 عسکر پاکستانی کشته شدند در کنفرانس بن شرکت نمی کند. اما پاکستان یک بازیگر کلیدی در بحران افغانستان است، زیرا شورشیان در خاک پاکستان پایگاه های مصون دارند. گفته می شود که پاکستان همچنان بالای بعضی گروپ های شورشی مانند گروه حقانی نفوذ دارد و آنها را اداره می نماید، ازین جهت همکاری اسلام آباد برای آوردن آنها در پروسه صلح ضرور است.
جاوید لودین معین وزارت خارجه افغانستان در صحبتی به رادیو آزادی گفت، صرف نظر ازین که در صحنه بزرگتر بین المللی چه اتفاق می افتد، افغانستان و پاکستان به مذاکرات شان در باره امور و مسایل امنیتی ادامه می دهند.
آقای لودین افزود:
«حمایت پاکستان بطور مطلق مهم است، اما ما با آنها درین ارتباط بصورت دوجانبه کار می نمایم. طوری که من گفتم این یک روند دوامدار است. اما عدم شرکت آنها درین کنفرانس روابط دوجانبه ما را متاثر نمی سازد.»
عمر زاخیل وال وزیر مالیه افغانستان در صحبتی با رادیو آزادی گفت، کابل می خواهد روابط خوب اقتصادی با همه همسایه های خود حتی بشمول ایران که به حضور نیروهای خارجی در افغانستان مخالف است داشته باشد.
وزیر مالیه افغانستان افزود:
«ما در سیاست ایالات متحده امریکا با دیگران دخیل نیستیم. ما بهترین روابط را با پاکستان حفظ کرده ایم. ما بهترین روابط را با ایران نگهداشته ایم. ما می خواهیم که بهترین روابط را با دیگران داشته باشیم و ایالات متحده امریکا از چنین چیز حمایت می نماید.»
نسبت موقعیت جغرافیایی، افغانستان یک پل ار تباطی ترانزیت و انتقالات در منطقه است. از طریق افغانستان آسیای میانه با بازار رو به توسعه هند ارتباط مستقیم پیدا می کند.
این کنفرانس 10 سال بعد از کنفرانس اول بن که در آن اساس یک افغانستان جدید گذاشته شد دایر گردید. در کنفرانس دوم بن هرچند تعهد جدید دالر صورت نه گرفت، اما آرزومندی جهان برای کمک این کشور جنگ زده هنوز باقیست.
